قول ابن مسعود و ابى وايل و قتاده است محمد بن مسلم روايت كرده كه از ابى جعفر (ع) شنيدم كه ميفرمود حقتعالى در شب قدر ملائكه و كتبه را بآسمان دنيا ميفرستد پس بر وفق مشيت مينويسد آنچه در آن سال واقع ميشود از اقسام نعمت و نقمت و بعضى حوادث را محو ميكنند و بعضى را اثبات ميكنند و فضيل نيز از آن حضرت نقل كرده كه علم بر دو قسم است علمى كه حقتعالى ملائكه را تعليم داده و علمى كه نزد او مخزونست و كسى را بر آن اطلاع نداده در اينعلم احداث ميكند آنچه ميخواهد پنجم مراد از آن تغيير ارزاقست و محن و مصائبى كه بدعا و صدقه تغيير ميدهد ششم بتوبه محو ميكند جميع ذنوب را و بدل آن حسنات ثبت ميفرمايد كما قال‌ إِلَّا مَنْ تابَ وَ آمَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صالِحاً فَأُوْلئِكَ يُبَدِّلُ اللَّهُ سَيِّئاتِهِمْ حَسَناتٍ‌ هفتم محو ميكند قرون ماضيه را و اثبات ميكند قرون ديگر را كقوله تعالى‌ ثُمَّ أَنْشَأْنا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْناً آخَرِينَ‌ اينقول از امير المؤمنين (ع) مرويست چنان كه گذشت هشتم محو قمر ميكند و اثبات شمس ميفرمايد كقوله‌ فَمَحَوْنا آيَةَ اللَّيْلِ وَ جَعَلْنا آيَةَ النَّهارِ مُبْصِرَةً و اين قول سديست بعد از آن تهديد كفار ميفرمايد بقوله‌ وَ إِنْ ما نُرِيَنَّكَ‌ و اگر بنمايم تو را بر سبيل مصلحت‌ بَعْضَ الَّذِي‌ برخى از آنچه‌ نَعِدُهُمْ‌ وعده داده‌ايم ما كافران را از عذاب چون قتل و اسر و قحط أَوْ نَتَوَفَّيَنَّكَ‌ يا بميرانيم ترا پيش از آن بر وفق مصلحت تو را بآن كارى نيست‌ فَإِنَّما عَلَيْكَ الْبَلاغُ‌ پس جز اين نيست كه بر تو رسانيدن پيغام و تبليغ احكام است و بس‌ وَ عَلَيْنَا الْحِسابُ‌ و بر ما است شمار كردار فجار و ابرار و پاداش آن مراد آنست كه مجازات همه بر ما است نه بر تو پس تو اعراض مكن از تبليغ و استعجال عذاب ايشان مكن كه ما البته ايشان را بجز او سزا خواهيم رسانيد يا در زمان تو يا بعد از تو در اين دليلست بر آنكه اسلام بر ساير اديان غالب شود و رسوم شرك در ايام آن حضرت بعد از آن باطل و منهدم گردد و اين مخبر به بر وفق مخبر واقع شده بعد از آن تنبيه بر اينمعنى كرده مى‌فرمايد كه‌ أَ وَ لَمْ يَرَوْا آيا نمى‌بينند اهل مكه و نميدانند نَأْتِي الْأَرْضَ‌ آنكه ما مى‌آئيم يعنى فرمان ما مى‌آيد بر زمين كفار نَنْقُصُها مى كاهانيم پاره پاره‌ مِنْ أَطْرافِها از گناههاى آن يعنى از تصرف ايشان بيرون ميكنيم و به حوزه تصرف مسلمانان در ميآوريم و گويند اينسخن راجع بيهود است يعنى ما زمين ايشان را كه آن حصارها و ضياغ و عقار يهود است بمسلمانان ميدهيم‌ وَ اللَّهُ يَحْكُمُ‌ و خداى حكم ميكند بنقصان اراضى يهود و ادبار ايشان و ازدياد اهل اسلام و اقبال ايشان‌ لا مُعَقِّبَ‌ در حالتى كه هيچ باز پس دارنده و رد كننده نيست‌ لِحُكْمِهِ‌ مر