داناى محكم كار و عالم بحقايق اشياء يعنى هر چه كنى بر وجه حكمت باشد و در آيه دلالتست بر آن كه ابراهيم (ع) و اسماعيل (ع) دعا كردند براى پيغمبر ما (ص) بجميع شرايط نبوة زيرا كه اداى رسالت (ص) در تحت تلاوت است و بيان در تحت تعليم و سنت در تحت حكمت و دعا كردند براى امت مرحومه آن حضرت بلطفى كه بجهت آن متمسك بكتاب و شريعت او شدند و از ازكيا گشتند

مرويست كه عبد اللَّه بن سلام سلمه و مهاجر را كه پسران برادر او بودند باسلام دعوت كرد و گفت شما ميدانيد كه صفت محمد صلّى اللَّه عليه و آله در تورية مسطور است پس سلمه اسلام آورد و مهاجر از آن ابا نمود اين آيه نازل شد كه‌ وَ مَنْ يَرْغَبُ‌ و كيست كه باز گردد استفهام براى استعباد و انكار است از آنكه كسى از ملت واضحه غرا رغبة بگرداند يعنى هيچكس باز نگردد و رغبت نگرداند عَنْ مِلَّةِ إِبْراهِيمَ‌ از دين ابراهيم عليه السّلام كه ملت بيضا و طريق سعد او مسلك سداد است‌ إِلَّا مَنْ سَفِهَ نَفْسَهُ‌ مگر كسى كه سبك گرداند و خوار و بى‌مقدار سازد نفس خود را و بجهت اين خود را در وادى ضلالت و غوايت انداخته بهلاكت ابدى گرفتار گرداند مبرد و تغلب گفته‌اند كه سفه بكسر متعدى است و بضم لازم و شاهد اينست حديث نبوت صلّى اللَّه عليه و آله كه‌

الكبر ان تسفه الحق و تغمض الناس‌

حاصل معنى اينكه كبر خوار و بيمقدار ميگرداند حق را و خوار ميشمرد مردمان را و گويند اصل كلام سفه نفسه بوده برفع كه منصوب شده بر تميز يعنى بيخرد باشد نفس او مانند (غبن رايه و الم راسه) يا آنكه سفه فى نفسه بوده كه منصوب شده بنزع خافض يعنى بى خرد شد بر نفس خود و مستثنى در محل رفع است در مذهب مختار كه بدل باشد از ضمير يرغب زيرا كه در معنى نفى است چنان كه مفسر شد و اصم گفته كه من سفه نفسه بمعنى كفر است يعنى رغبة نگرداند از ملت ابراهيم عليه السّلام مگر كسى كه كافر باشد چه هر كه خود را نشناسد خداى را نشناسد و هر كه خداى را نشناسد كافر بود كما

قال النبى صلّى اللَّه عليه و آله‌ اعرفكم بنفسه اعرفكم بربه‌

و أمير المؤمنين عليه السّلام فرموده كه‌

من عرف نفسه فقد عرف ربه‌

و بعد از آن تبيين حجت ميكند بر اين قول بقوله‌ وَ لَقَدِ اصْطَفَيْناهُ‌ و هر آينه برگزيده‌ايم ابراهيم عليه السّلام را فِي الدُّنْيا در اين سرا بكرم و فتوة يا بشرف نبوت يا بفرط اطاعت يا بصفت خلت يا بعمارة خانه كعبه‌ وَ إِنَّهُ فِي الْآخِرَةِ و بدرستى كه او در آن سراى‌ لَمِنَ الصَّالِحِينَ‌ از جمله شايستگانست و فيروزى يافتگان بصلاح و هر كه بصفوه عباد باشد در دنيا و مشهود له باستقامت و صلاح در روز قيامت حقيق است باتباع پس هيچ كس رغبت از ملت او نگرداند