و اشموئيل و شمعون و داود و سليمان و شعيا و ارميا و عزير و حزقيل و الياس و يونس و زكريا و يحيى عليهم السلام‌ وَ آتَيْنا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ‌ و داديم عيسى را كه پسر مريم عليه السّلام است‌ الْبَيِّناتِ‌ نشان هاى روشن و معجزات هويدا كه مصدق نبوت او بودند چون احياء موتى و ابراء اكمه و ابرص و اخبار بمغيبات و انجيل كه متضمن آيات مبينه است ميان حلال و حرام و حق و باطل عيسى عبرانيست يا سريانى و گويند بلغت عبرية ايسوعست و ميتواند بود كه اشتقاق آن از عيسى باشد كه بر وزن صحراست كه بمعنى ابل كريم و مباركست و مريم بسريانيه بمعنى خادمست و گويند كه مريم بلغت عربيه از نساء در مقابل زير است از رجال و زير مرديست كه رغبت داشته باشد كه با زنان سخن كند كقول رؤبه قلت لزير لم تصله مريمه و وزن آن مفعل است زيرا كه فعيل در كلام عرب واقع نشده و فى الصحاح مريم مفعل من رام يريم و الريم البراح يقال لا ترمه اى لا تبرحه‌ وَ أَيَّدْناهُ بِرُوحِ الْقُدُسِ‌ و نيرومند و با قوت گردانيديم او را بروح پاكيزه اصل كلام (بالروح المقدسه) است پس اضافه روح بقدس از قبيل اضافه موصوفست بصفت مانند حاتم الجود و رجل صدق كه بمعنى حاتم الجود و الرجل الصادقست و مراد بآن جبرئيل است كه همه وقت قرين عيسى بود و يا روح عيسى و وصف آن بقدس بجهت طهارت و پاكيزگيست او را از مس شيطان و يا بجهت كرامت و گرامى او نزد خداى و اختصاص و تقرب وى باو سبحانه و لهذا اضافه آن بخود فرموده كه روح اللَّه مانند بيت اللَّه و ناقة اللَّه و يا بجهت آن كه اصلا و ارحام او را بطوامث ضم نكرده بودند و گويند مراد بآن انجيلست كه تازگى دل و زندگانى جان از آن يافتندى هم چنان كه قرآن را روح گفته در كريمه و كذلك اوحينا اليك روحا من امرنا و يا اسم اعظمست كه ببركت آن موتى را زنده ميساخت و بنا بر آنكه مراد جبرئيل باشد در وجه تسميه آن بآن دو قولست يكى آنكه محيى اديان است بآنچه از نزد حقتعالى برسل آورده از كتب و ساير بينات هم چنان كه ارواح محيى ابدانند دوم تسميه شي‌ء است باسم اكثر و اغلب آنچه در او است چه روحانيت بر او غالب است و ساير ملائكه اگر چه باين صفتند اما اختصاص وى باين اسم جهت تكريم و تشريف او است و گويند تسميه عيسى باين اسم و اضافه آن بقدس جهة آنست كه حقتعالى بكلمه كن تكوين او فرموده از نز خود و او را از محض روح ايجاد كرده بدون توسط والد و تخصيص عيسى بتأييد جبرئيل او را با آنكه او مؤيد جميع انبيا است جهت ثبوت اختصاص جبرئيل است بعيسى از ابتداى صغر تا نهايت كبر او و مقارنت او بوى در جميع احوال و اوقات و در معنى قدس نيز اختلاف است بعضى برانند كه بمعنى طهر است و سدى گفته كه بمعنى بركة است و نزد حسن و ربيع و ابن زيد مراد بقدس ذات مقدس حقتعالى است چه قدس بمعنى قدوس است فكما قال (و ايدناه بروح اللَّه) حاصل كه حقتعالى ميفرمايد كه اى بنى اسرائيل ما پيغمبران را بشما فرستاديم با