فصل چهارم: گريستن و گرياندن بر سيّد الشهدا عليه السلام و يارانش‌

4/ 1 تشويق به اندوه و گريه و بى‌تابى بر شهيدان كربلا

805. مستدرك الوسائل‌- به نقل از ابن سِنان-: امام صادق عليه السلام فرمود: «پيامبر صلى اللَّه عليه و آله به حسين بن على عليه السلام- كه به خدمت ايشان آمده و ايشان او را بر دامنش نشانده بود- نگاه كرد و فرمود:" از كشته شدن حسين، حرارتى در دل‌هاى مؤمنان است كه هرگز سرد نمى‌شود"».

آن‌گاه فرمود: «پدرم فداى كشته هر اشكى!».

به ايشان گفته شد: كشته هر اشكى، يعنى چه- اى پسر پيامبر خدا-؟

فرمود: «هيچ مؤمنى از او ياد نمى‌كند، مگر اين كه مى‌گِريد».[1]

806. كامل الزيارات‌- به نقل از ابو يحيى حذّاء، از يكى از شيعيان، از امام صادق عليه السلام-: امير مؤمنان عليه السلام به حسين عليه السلام نگاه كرد و فرمود: «اى اشك هر مؤمن!».

حسين گفت: منم، اى پدر؟

[1] مَرَّ أميرُ المُؤمِنينَ عليه السلام في ناسٍ مِن أصحابِهِ بِكَربَلاءَ، فَلَمّا مَرَّ بِهَا اغرَورَقَت عَيناهُ بِالبُكاءِ، ثُمَّ قالَ: هذا مُناخُ رِكابِهِم، و هذا مُلقى رِحالِهِم، وهاهُنا تُهَراقُ دِماؤُهُم، طوبى لَكِ مِن تُربَةٍ، عَلَيها تُهرَقُ دِماءُ الأَحِبَّةِ 829

( خصائص الأئمّة عليهم السلام: ص 47، كامل الزيارات: ص 453 ح 685).