توانستى در پىِ بر آوردن حاجتى نروى، نرو؛ چرا كه عاشورا، روز شومى است و حاجتى در آن، برآورده نمى‌شود، و اگر هم برآورده شود، بركتى ندارد و پيشرفتى نمى‌بيند. همچنين [در اين روز]، براى خانه‌ات چيزى را ذخيره نكن، كه هر كس در روز عاشورا براى خانه‌اش چيزى بيندوزد، در اندوخته‌اش بركتى نخواهد بود و در خانواده‌اش نيز بركتى نخواهد بود.[1]

798. علل الشرائع‌- به نقل از حسن بن فضّال، از امام رضا عليه السلام-: هر كس در روز عاشورا، تلاش و كوشش براى بر آوردن نيازهايش را رها كند، خداوند، نيازهاى دنيايى و آخرتىِ او را بر مى‌آورد، و هر كس عاشورا، روز ماتم و اندوه و گريه‌اش باشد، خداوند عزّوجلّ قيامت را روزِ شادى و خوش‌حالى‌اش قرار مى‌دهد و چشمش در بهشت، به ما روشن مى‌شود.[2]

3/ 2- 2 پرهيز از كامجويى‌

799. مصباح المتهجّد- به نقل از عبد اللَّه بن سِنان، از امام صادق عليه السلام، وقتى از ايشان در باره روزه روز عاشورا پرسيده شد-: در آن روز، روزه بگير، امّا بدون تصميم شبانه،[3] و بخور، امّا نه به قصد شادى، و روزه آن را كامل نكن، و خوردنت هم ساعتى پس از نماز عصر با نوشيدن جرعه‌اى آب باشد؛ چرا كه در چنين ساعتى از روز، جنگ با خاندان پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرو نشست و كشتار آنان، متوقّف شد و سى كشته از ياران آنها

[1] بحار الأنوار: ج 44 ص 279.

[2] كُلُّ عَينٍ يَومَ القِيامَةِ باكِيَةٌ، وكُلُّ عَينٍ يَومَ القِيامَةِ ساهِرَةٌ، إلّا عَينَ مَنِ اختَصَّهُ اللَّهُ بِكَرامَتِهِ، وبَكى عَلى ما يُنتَهَكُ مِنَ الحُسَينِ وآلِ مُحَمَّدٍ عليهم السلام 817

( الخصال: ص 625 ح 10، عيون الحكم و المواعظ: ص 398 ح 6747).

[3] ما مِن عَبدٍ قَطَرَت عَيناهُ فينا قَطرَةً، أو دَمَعَت عَيناهُ فينا دَمعَةً، إلّا بَوَّأَهُ اللَّهُ بِها فِي الجَنَّةِ حُقُباً 818

( الأمالى، مفيد: ص 340 ح 6، الأمالى، طوسى: ص 117 ح 181).