سخنى در باره سرانجام قاتلان امام و كسانى كه ايشان را در برابر دشمن، تنها گذاشتند

يكى از مسائل بسيار مهم و قابل تأمّلِ واقعه عاشورا- كه براى همه، بويژه براى ستمگران و جنايتكاران تاريخ، عبرت‌آموز و تنبّه‌آفرين است- سرنوشت كسانى است كه با امام حسين عليه السلام جنگيدند و يا ايشان را در برابر دشمن، تنها گذاشتند و يارى ننمودند. آنان، نه تنها در آخرت، به ميزان جرم خود، مجازات خواهند شد، بلكه بخشى از كيفر آنها در همين جهان، دامنگيرشان گرديد.

نفرين پيامبر صلى اللَّه عليه و آله‌

پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله سال‌ها پيش از واقعه عاشورا، چنين رويداد هولناكى را مى‌ديد و بر پايه روايتى، كسانى را كه با امام حسين عليه السلام جنگيدند يا او را يارى نكردند، بدين سان نفرين فرمود:

اللَّهُمَّ اخْذُل مَن خَذَلَهُ، وَ اقتُل مَن قَتَلَهُ، وَ اذبَح مَن ذَبَحَهُ، وَ لا تُمَتِّعهُ بِما طَلَبَ‌[1].

بار خدايا! هر كه او را بى ياور گذاشت، بى‌ياورش بگذار و قاتل او را بكُش، و كسى را كه سر او را بُريد، ذبح كن و خواستش را برآورده مكن.

سرنوشت فاجعه‌آفرينان كربلا

نفرين پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مستجاب شد و همه كسانى كه به گونه‌اى در فاجعه خونبار كربلا

[1] رَبابُ بِنتُ امرِئِ القَيسِ... الكَلبِيَّةُ، وهِيَ الَّتي أقامَت عَلى قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام حَولًا، ثُمَّ قالَت: