كردن سفر به عراق، از ايشان مى‌خواستند تا از اين سفر منصرف شود، به پاسخ‌هاى اجمالى اكتفا مى‌كرد، چنان كه در پاسخ به پيشنهاد طِرّماح و ابو بكر بن عبد الرحمان فرمود:

مَهما يَقضِ اللَّهُ مِن أمرٍ يَكُن‌[1].

هر چه خداوند حكم كند، همان مى‌شود.

همچنان كه در پاسخ بِشر بن غالب، عبد اللَّه بن مطيع و عمر بن عبد الرحمان و فَرَزدَق و امثال آنها نيز به پاسخ‌هاى اجمالى اكتفا كرد.

سه. پاسخ به خواص‌

امّا پاسخ امام عليه السلام به شخصيت‌هاى بزرگى مانند امّ سلمه وعبد اللَّه بن جعفر و محمّد ابن حنفيه، كاملًا متفاوت با پاسخ به ديگران بود؛ چرا كه در پاسخ به آنها امام عليه السلام از شهادت خود خبر مى‌داد، چنان كه در پاسخ به ام سلّمه مى‌فرمايد:

إنّي واللَّهِ مَقتولٌ كَذلِكَ، وإن لَم أخرُج إلَى العِراقِ يَقتُلونى أيضاً[2].

به خدا سوگند، من، اين‌چنين كشته مى‌شوم، و اگر به عراق هم نروم، مرا مى‌كشند.

و نيز به عبد اللَّه بن جعفر مى‌فرمايد:

لَو كُنتُ في جُحرِ هامَةٍ مِن هَوامِّ الأَرضِ لَاستَخرَجونى وَيَقتلونى‌[3].

اگر در لانه جنبنده‌اى هم باشم، مرا بيرون مى‌آورند و مى‌كشند.

اين سخن، بدين معناست كه: من، چه به كوفه بروم و چه نروم، بى‌ترديد، به دست عوامل يزيد، كشته مى‌شوم. بنا بر اين، بايد نقطه‌اى را براى شهادت خود انتخاب كنم كه خون من، بيشترين بهره را براى اسلام داشته باشد و بيشترين ضربه را به حكومت‌

[1] الطبقات الكبرى( الطبقة الخامسة من الصحابة): ج 1 ص 447، تهذيب الكمال: ج 6 ص 418.

[2] الخرائج والجرائح: ج 1 ص 253، بحار الأنوار: ج 45 ص 89 ح 27.

[3] الفتوح: ج 5 ص 67، مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى: ج 1 ص 217.