يورش آورد و آنها را غارت مى‌كرد، زنى از بنى بكر بن وائل را ديدم كه با همسرش در سپاه عمر بن سعد بود. او شمشيرى را برداشت و به سوى خيمه‌ها رفت و گفت: «اى خاندان بكر بن وائل! آيا دختران پيامبر خدا غارت مى‌شوند [و شما كارى نمى‌كنيد]؟! هيچ فرمانى جز از جانب خدا نيست. اى خونخواهان پيامبر خدا!» كه همسرش او را گرفت و به خيمه‌اش باز گرداند.[1]

3/ 8 همسر مالك بن نُسَير

717. مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى: كِندى آمد و بُرنُس را كه از جنس خز بود، برداشت و وقتى آن را آورد تا زنش امّ عبد اللَّه بشويد، زنش به وى گفت: آيا بُرنُس پسر دختر پيامبر خدا را غنيمت گرفته‌اى و به خانه من آورده‌اى؟! از پيش من برو. خدا گورت را پر از آتش كند!

دوستانش گفتند كه دستان او خشكيد و وضع فلاكتبارى داشت تا اين كه مُرد.[2]

[1] طَلَبَ المُختارُ شِمرَ بنَ ذِي الجَوشَنِ، فَهَرَبَ إلَى البادِيَةِ، فَسُعِيَ بِهِ إلى أبي عَمرَةَ، فَخَرَجَ إلَيهِ مَعَ نَفَرٍ مِن أصحابِهِ، فَقاتَلَهُم قِتالًا شَديداً، فَأَثخَنَتهُ الجِراحَةُ، فَأَخَذَهُ أبو عَمرَةَ أسيراً وبَعَثَ بِهِ إلَى المُختارِ، فَضَرَبَ عُنُقَهُ، وأغلى لَهُ دُهناً في قِدرٍ وقَذَفَهُ فيها فَتَفَسَّخَ، ووَطِئَ مَولىً لِآلِ حارِثَةَ بنِ مُضَرِّبٍ وَجهَهُ ورَأسَهُ 738

( الأمالى، طوسى: ص 244 الرقم 424، بحار الأنوار: ج 45 ص 338 الرقم 2).

[2] وجَعَلَ أصحابُ عُمَرَ بنِ سَعدٍ يَمنَعونَ أصحابَ الحُسَينِ عليه السلام مِنَ الماءِ، وعَلى سَرِيَّةٍ مِنهُم عَمرُو بنُ الحَجّاجِ، فَدَعا عَلَيهِم بِالعَطَشِ، فَماتَ هذَا الرَّجُلُ مِن شِدَّةِ العَطَشِ 739

( البداية والنهاية: ج 8 ص 175).