نخواهى ديد.[1]

3/ 6 همسر خولى‌

715. الكامل فى التاريخ: وقتى حسين عليه السلام كشته شد و سر او و سرهاى يارانش، همراه با خولى بن يزيد و حُمَيد بن مسلم ازدى براى عبيد اللَّه فرستاده شد، خولى ديد كه درِ كاخ، بسته است. به منزلش رفت و سر را در منزلش زير تَشتى گذاشت و به بسترش رفت و به زنش نوار، گفت: ثروت روزگار را برايت آورده‌ام. اين، سرِ حسين است كه در خانه با توست.

نوار گفت: واى بر تو! مردم، طلا و نقره مى‌آورند و تو سرِ پسر پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را آورده‌اى! به خدا سوگند، هرگز سرم با سر تو در يك خانه جمع نخواهد شد. و از رخت‌خواب برخاست و به بيرون اتاق رفت.

نوار گفت: همين طور به نورى چشم دوخته بودم كه همانند ستون از آسمان به سوى تَشت، پرتوافشان بود و پرنده‌اى سپيد را مى‌ديدم كه در كنارش پر مى‌زد.[2]

3/ 7 زنى از بنى بَكر

716. الملهوف‌- به نقل از حُمَيد بن مسلم-: وقتى سپاه به زنان امام حسين عليه السلام در خيمه‌هايش‌

[1] إنَّ شِمرَ بنَ ذِي الجَوشَنِ لَعَنَهُ اللَّهُ حَمَلَ عَلى فُسطاطِ الحُسَينِ عليه السلام فَطَعَنَهُ بِالرُّمحِ، ثُمَّ قالَ: عَلَيَّ بِالنّارِ احرِقهُ عَلى مَن فيهِ.

فَقالَ لَهُ الحُسَينُ عليه السلام: يَابنَ ذِي الجَوشَنِ، أنتَ الدّاعي بِالنّارِ لِتُحرِقَ عَلى أهلي! أحرَقَكَ اللَّهُ بِالنّارِ 736

( الملهوف: ص 173، بحار الأنوار: ج 45 ص 54).

[2] كانَ شِمرٌ يُصَلّي مَعَنا، ثُمَّ يَقولُ: اللّهُمَّ إنَّكَ تَعلَمُ أنّي شَريفٌ فَاغفِر لي.

قُلتُ: كَيفَ يَغفِرُ اللَّهُ لَكَ وقَد أعَنتَ عَلى قَتلِ ابنِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله؟

قالَ: وَيحَكَ! فَكَيفَ نَصنَعُ؟ إنَّ امَراءَنا هؤُلاءِ أمَرونا بِأَمرٍ فَلَم نُخالِفهُم، ولَو خالَفناهُم كُنّا شَرّاً مِن هذِهِ الحُمُرِ السُّقاةِ.

قُلتُ: إنَّ هذا لَعُذرٌ قَبيحٌ، فَإِنَّمَا الطّاعَةُ فِي المَعروفِ 737

( ميزان الاعتدال: ج 2 ص 280، لسان الميزان: ج 3 ص 152).