مى‌گفت. گفت [م‌]: «شبيه‌ترينِ آنها به پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بود» و با وَسْمه،[1] رنگ شده بود.[2]

1/ 5 زيد بن ارقَم‌[3]

688. الصواعق المُحْرِقة: ابن ابى الدنيا، روايت كرده است كه: زيد بن ارقم، نزد عبيد اللَّه بن زياد بود و به او گفت: چوبت را [از لب حسين‌] بردار. به خدا سوگند، همواره مى‌ديدم كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله ميان اين دو لب را مى‌بوسيد.

زيد، سپس گريه كرد. ابن زياد گفت: خدا، چشمانت را گريان كند! اگر پيرمرد خرفتى نبودى، گردنت را مى‌زدم.

زيد برخاست، در حالى كه مى‌گفت: مردم! از امروز، شما بَرده‌ايد. پسر فاطمه عليها السلام را كشتيد و ابن مرجانه را حاكم كرديد. به خدا سوگند، خوبانِ شما را مى‌كُشد و بَدانتان را به بردگى مى‌گيرد. از رحمت خدا دور باد آن كه تن به خوارى و ننگ بدهد!

سپس به ابن زياد گفت: برايت خبرى را مى‌گويم كه بيش از اين، تو را به خشم آورَد. پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را ديدم كه حسن عليه السلام را بر روى پاى راست و حسين عليه السلام را بر روى پاى چپش نشاند و دستش را بر وسط سر اين دو گذاشت و آن گاه گفت: «خداوندا! من اين دو را و [نيز] صالحِ مؤمنان را به تو مى‌سپارم». ابن زياد! امانت پيامبر صلى اللَّه عليه و آله در نزد

[1] كانَ أبو عُثمانَ النَّهدِيُّ مِن قُضاعَةَ، وأدرَكَ النَّبِيَّ صلى اللَّه عليه و آله ولَم يَرَهُ، وكانَ مِن ساكِنِي الكوفَةِ، فَلَمّا قُتِلَ الحُسَينُ عليه السلام تَحَوَّلَ إلَى البَصرَةِ، وقالَ: لا أسكُنُ بَلَداً قُتِلَ فيهِ ابنُ بِنتِ رَسولِ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله 702

( تهذيب الكمال: ج 17 ص 427، تاريخ دمشق: ج 35 ص 475).

[2] بشر بن غالب اسدى كوفى- كه كنيه‌اش ابو صادق است-، از ياران امير مؤمنان عليه السلام، امام حسن عليه السلام، امام حسين عليه السلام و امام زين العابدين عليه السلام بوده است. ظاهراً او و برادرش بشير، دعاى روز عرفه را از امام حسين عليه السلام روايت كرده‌اند. وى، در زمان مختار، به زندان افكنده شد و پس از كشته شدن مختار، آزاد گرديد.

[3] رَأَيتُ بِشرَ بنَ غالِبٍ يَتَمَرَّغُ عَلى قَبرِ الحُسَينِ عليه السلام نَدامَةً عَلى ما فاتَهُ مِن نَصرِهِ 703

( الطبقات الكبرى/ الطبقة الخامسة من الصحابة: ج 1 ص 501 ش 462).