نيز گفت: من از اطاعت عراقيان، بدون كُشتن حسين هم راضى بودم. خداوند، ابا عبد اللَّه را رحمت كند! ابن زياد، در رويارويى با او عجله كرد. هان! به خدا سوگند، اگر من طرفِ او بودم و سپس، جز با كم كردن از عمرم نمى‌توانستم مرگ را از او برانم، دوست مى‌داشتم كه مرگ را از او برانم. دوست مى‌داشتم كه او را سالم به نزد من بياورند.[1]

8/ 3 دادن اجازه عزادارى براى شهيدان‌

665. الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة): يزيد، فرمان داد تا زنان اسير را بر زنان خود، وارد كنند و به زنان خاندان ابو سفيان فرمان داد كه سه روز براى حسين عليه السلام عزادارى كنند. هيچ زنى از آنان نمانْد، مگر آن كه او را در حال گريه و فغان كردن مى‌ديدى. آنان، سه روز بر حسين عليه السلام، نوحه‌سرايى كردند.

امّ كلثوم، دختر عبد اللَّه بن عامر بن كُرَيز- كه آن زمان، همسر يزيد بن معاويه بود- نيز بر حسين عليه السلام گريست و يزيد گفت: سزامندِ اوست كه بر بزرگ قريش و سَرور آنان، بلند بگِريد.[2]

[1] تاريخ حبيب السير: ج 2 ص 60.

[2] توضيح المقاصد: ص 6. نيز، ر. ك: بحار الأنوار: ج 101 ص 334.