منقول است كه طفلى از حضرت امام حسين عليه السلام در خرابه شام، از ديدن سرِ پدر بزرگوارش، از دنيا رفت؛ وليكن در نام او، اختلاف است كه زُبَيده يا رُقَيّه يا زينب يا سَكينه بوده باشد[1].

او همچنين در صفحات بعد، به نقل از كتاب رياض الأحزان، آورده است كه اسم آن دختر، فاطمه بوده است.[2]

در اين گزارش، چندين نام و از جمله رُقَيّه براى كودكِ از دنيا رفته در شام، مطرح گرديده است.

2/ 6. گزارش «الإيقاد»

چند سال بعد، شخصى به نام سيّد محمّدعلىِ شاه‌عبد العظيمى (م 1334 ق)، در كتاب الإيقاد، براى نخستين بار، با صراحت، نام كودك را رقيّه و سنّ او را سه ساله آورد. متن نوشته او، اين است:

حسين عليه السلام، دختر كوچكى داشت كه او را دوست مى‌داشت و او هم امام عليه السلام را دوست داشت. گفته شد كه نام وى، رقيّه بود، سه سال داشت و در شام، در ميان اسيران بود ...[3].

اين بود سير گزارش‌هاى گوناگون در باره وفات دخترى از امام حسين عليه السلام در شام.

3. مزار منسوب به رقيّه‌

3/ 1. گزارش «تسلية المجالس»

نخستين سندى كه در باره مزار كنونى منسوب به رُقيّه در دست است، به قرن دهم هجرى باز مى‌گردد و مربوط مى‌شود به محمّد بن ابى طالب حائرى كَرَكى (زنده در

[1] لَمّا مَرَّ عِيالُ الحُسَينِ عليه السلام بِكَربَلاءَ، وَجَدوا جابِرَ بنَ عَبدِ اللَّهِ الأَنصارِيَّ رَحمَةُ اللَّهِ عَلَيهِ وجَماعَةً مِن بَني هاشِمٍ قَدِموا لِزِيارَتِهِ في وَقتٍ واحِدٍ، فَتَلاقَوا بِالحُزنِ وَالاكتِئابِ وَالنَّوحِ عَلى هذَا المُصابِ المُقرِحِ لِأَكبادِ الأَحبابِ 679

( مثير الأحزان: ص 107).

[2] كُنتُ مَعَ جابِرِ بنِ عَبدِ اللَّهِ يَومَ العِشرينَ مِن صَفَرٍ، فَلَمّا وَصَلنَا الغاضِرِيَّةَ اغتَسَلَ في شَريعَتِها، ولَبِسَ قَميصاً كانَ مَعَهُ طاهِراً.

ثُمَّ قالَ لي: أمَعَكَ شَي‌ءٌ مِنَ الطّيبِ يا عَطا؟ قُلتُ: مَعي سُعدٌ، فَجَعَلَ مِنهُ عَلى رَأسِهِ وسائِرِ جَسَدِهِ.

ثُمَّ مَشى حافِياً حَتّى وَقَفَ عِندَ رَأسِ الحُسَينِ عليه السلام، وكَبَّرَ ثَلاثاً ثُمَّ خَرَّ مَغشِيّاً عَلَيهِ، فَلَمّا أفاقَ سَمِعتُهُ يَقولُ:

السَّلامُ عَلَيكُم يا آلَ اللَّهِ 680

( مصباح الزائر: ص 286، بحار الأنوار: ج 101 ص 329 الرقم 1).

[3] ابو الحسن عطيّة بن سعد بن جُناده عوفى جدلى قيسى كوفى. امير مؤمنان عليه السلام، نام او را انتخاب كرد و-