7/ 9 گفتگوى تند امام زين العابدين عليه السلام و يزيد

650. تفسير القمّى‌- از امام صادق عليه السلام-: هنگامى كه سرِ حسين بن على عليه السلام و على بن الحسين (زين العابدين) عليه السلام را دست‌بسته و در بند، همراه دخترانِ [اسير شده‌] امير مؤمنان [على‌] عليه السلام نزد يزيد- كه خدا، لعنتش كند- آوردند، يزيد گفت: اى على بن الحسين! ستايش، خدايى را كه پدرت را كُشت.

على بن الحسين عليه السلام فرمود: «خداوند، لعنت كند هر كس را كه پدرم را كشت!».

يزيد، خشمگين شد و فرمان داد تا گردنش را بزنند.

على بن الحسين عليه السلام فرمود: «اگر مرا بكُشى، چه كسى دختران پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله را به خانه‌هايشان باز گردانَد، كه مَحرمى غير از من ندارند؟».

يزيد گفت: تو آنان را به خانه‌هايشان باز مى‌گردانى.

سپس سوهانى خواست و جلو آمد و با دست خود، غُل و زنجير را از گردن امام عليه السلام گشود.

سپس به امام عليه السلام گفت: اى على بن الحسين! آيا مى‌دانى از اين كار، چه قصدى دارم؟

فرمود: «آرى. مى‌خواهى كه غير از تو، كسِ ديگرى بر من منّت نداشته باشد».

يزيد گفت: به خدا سوگند، اين، همان چيزى است كه مى‌خواستم بكنم.

سپس يزيد گفت: اى على بن الحسين! «و هر مصيبتى كه به شما رسيد، دستاورد خودتان است»[1].

[1] بحار الأنوار: ج 45 ص 329.