6/ 12 ايستادگى عبد اللَّه بن عفيف در برابر ابن زياد و به شهادت رسيدنش‌[1]

613. تاريخ الطبرى‌- به نقل از حُمَيد بن مسلم-: هنگامى كه عبيد اللَّه به كاخ [حكومتى‌] آمد و مردم هم وارد شدند، نداى نماز جماعت داده شد و مردم در مسجد اعظمِ كوفه، گرد آمدند. ابن زياد، از منبر بالا رفت و گفت: ستايش، خدايى را كه حق و اهلش را چيره كرد و امير مؤمنان يزيد بن معاويه و حزبش را يارى داد و دروغگو پسر دروغگو، حسين بن على و پيروانش را كُشت!

ابن زياد، سخنش را به پايان نبرده بود كه عبد اللَّه بن عفيف ازدىِ غامدىِ والِبى بر او جَست. او از شيعيان على عليه السلام بود و چشم چپش را در جنگ جَمَل، همراه على عليه السلام از دست داده بود و چون پيكار صفّين شد، ضربه‌اى بر سرش و ضربه‌اى هم بر ابرويش زدند و آن چشمش هم نابينا شد. از اين رو، از مسجد اعظمِ كوفه جدا نمى‌شد و تا شب، در آن، نماز مى‌خواند و سپس به خانه باز مى‌گشت.

عبد اللَّه، هنگامى كه سخن ابن زياد را شنيد، گفت: اى ابن مرجانه! دروغگو پسر دروغگو، تو و پدرت هستيد و نيز كسى است كه به تو حكومت داد و پدرش. اى ابن مرجانه! آيا پسرانِ پيامبران را مى‌كشيد و سخن صدّيقان را بر زبان مى‌آوريد؟!

ابن زياد گفت: او را برايم بياوريد.

[1] المناقب، ابن شهرآشوب: ج 4 ص 82. در باره« رأس الحسين» هاى موجود در مناطق مورد اشاره و حتّى خارج از اين مناطق و ارزيابى تاريخى آنها، ر. ك: نگاهى نو به جريان عاشورا: ص 355( مقاله« رأس الحسين و مقام‌هاى آن»، به قلم مصطفى صادقى)، تاريخ در آينه پژوهش: ش 26 ص 79( مقاله« محلّ دفن سر مطهّر امام حسين عليه السلام و ديگر شهيدان»، به قلم محسن رنجبر)، أهل البيت فى مصر، خسروشاهى.