6/ 7 سخنرانى امام زين العابدين عليه السلام در ميان كوفيان‌

605. الملهوف: امام زين العابدين عليه السلام به مردم اشاره كرد كه: «ساكت شويد».

آنان ساكت شدند. امام عليه السلام برخاست و پس از حمد و ثناى خداوند و يادكرد پيامبر صلى اللَّه عليه و آله- آن گونه كه سزامندش بود- و درود فرستادن بر او فرمود: «اى مردم! هر كس مرا مى‌شناسد، كه مى‌شناسد. هر كس مرا نمى‌شناسد، خودم را به او مى‌شناسانم. من، على بن الحسين بن على بن ابى طالب هستم. من پسر كسى هستم كه در رود فرات، بدون آن كه كسى از شما را كشته باشد و خونى ريخته باشد، سر بُريده شد. من پسر كسى هستم كه حريمش هتك شد و نعمتش سلب گرديد و مالش به غارت رفت و خانواده‌اش اسير شدند. من پسر كسى هستم كه او را در ميان گرفتند و پس از مدّتى كشتند و اين براى افتخار من، كافى است.

اى مردم! شما را به خدا سوگند مى‌دهم، آيا مى‌دانيد كه شما به پدرم نامه نوشتيد و به او نيرنگ زديد و از سوى خود با او عهد و پيمان بستيد و دست بيعت به او داديد و سپس با او جنگيديد و او را وا نهاديد؟!

نابود باد آنچه براى خود، پيش فرستاده‌ايد و بدا به رأيتان! با چه چشمى به پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله مى‌نگريد، آن گاه كه به شما مى‌گويد:" خاندانم را كُشتيد و حرمتم را هتك كرديد. پس شما از امّت من نيستيد"».