نام کتاب : گزيده شهادت نامه امام حسين بر پايه منابع معتبر نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 685
2/ 8 گريستن آسمان و زمين
520.
تفسير القمّى- به نقل از فُضيل همْدانى، از پدرش-: مردى كه دشمن خدا و پيامبر خدا
بود، به امير مؤمنان عليه السلام بر خورد و ايشان اين آيه را خواند: (آسمان و
زمين، بر آنها گريه نكردند و بِدانها مهلت داده نشد»[1].
سپس
كه حسين بن على عليه السلام از كنار ايشان گذشت، فرمود: «اما اين، كسى است كه
آسمان و زمين، بر او خواهند گريست».
نيز
فرمود: «آسمان و زمين جز بر يحيى بن زكريّا و حسين بن على، نَگِريستند».[2]
521.
كامل الزيارات- به نقل از جابر، از امام باقر عليه السلام-: آسمان پس از يحيى بن
زكريّا عليه السلام، بر هيچ كس گريه نكرد، جز بر حسين بن على عليه السلام كه چهل
روز بر او گريست.[3]
522.
الملهوف- به نقل از بشير بن حَذلَم-: امام زين العابدين عليه السلام هنگامى
كه همراه زنان و كودكان، از كربلا باز مىگشت، در نزديكى مدينه، خطبهاى خواند كه
در آن آمده است: «اى مردم! كدام يك از مردانتان، پس از شهادت حسين عليه السلام،
شادى مىبيند؟ يا كدامين چشم، اشك خود را نگاه داشته و از ريختن آن، بخل مىورزد؟
بى ترديد، آسمانهاى استوارِ هفتگانه و نيز درياها با امواجشان، آسمانها با
ستونهايشان، زمين با كرانههايش، درختان با شاخههايشان و ماهىها در ژرفاى
درياها، و نيز فرشتگان مقرّب و همه ساكنان آسمان، بر شهادت او گريستند».[4]
[1] آية اللَّه وجدانى فخر،
براى جناب آقاى اجاقنژاد نقل كردهاند كه: در يكى از روزهاى عاشورا، از نزديك
قبرستان نو( قم) عبور مىكردم. استادم علّامه طباطبايى را ديدم. پس از سلام و احوالپرسى
با اشاره به مناسبت آن روز فرمود: مىدانى در روز عاشورا، زمين و آسمان بر امام
حسين عليه السلام گريه مىكنند؟ گفتم: آرى. فرمود: مىدانى مرغهاى بيابان بر
ايشان، گريه مىكنند؟ گفتم: آرى. فرمود: مىدانى ريگهاى بيابان، گريه مىكنند؟
گفتم: آرى.( البتّه من به احترام استاد، هر چه مىگفتند، تصديق مىكردم). در
ادامه، علّامه دست برد و از زمين، سنگى را برداشت و با دست، آن را مانند پنير، باز
كرد و قطره خونى را در آن، نشان داد و فرمود: اين طور!
فَقالَت: لَقَد قُتِلَ ابنِيَ الحُسَينُ عليه السلام اللَّيلَةَ،
وذلِكَ أنَّني ما رَأَيتُ رَسولَ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله مُنذُ قُبِضَ
إلَّا اللَّيلَةَ، فَرَأَيتُهُ شاحِباً كَئيباً.
قالَت: فَقُلتُ: ما لي أراكَ- يا رَسولَ اللَّهِ- شاحِباً كَئيباً؟