فصل دوم: نشانه‌هاى شهادت امام عليه السلام‌

2/ 1 رؤياى امّ سلمه‌

501. سنن الترمذى‌- به نقل از سَلمى-: نزد امّ سلمى (امّ سلمه) رفتم، در حالى كه مى‌گريست. گفتم: چرا مى‌گريى؟

گفت: پيامبر خدا را در خواب ديدم كه بر سر و رويش غبار نشسته بود. پرسيدم: اى پيامبر خدا! چرا اين گونه‌اى؟ فرمود: «اندكى پيش، شاهد كشته شدن حسين بودم».[1]

502. مقتل الحسين عليه السلام، خوارزمى: سَلماى مدنى مى‌گويد: پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله شيشه‌اى به امّ سلمه داده بود كه خاك صحراى طَف (كربلا) در آن بود. به او فرموده بود: «هر گاه اين خاك، [هم‌رنگ‌] خون تازه شد، هنگام كشته شدن حسين است».

[شبى‌] فريادى از اتاق امّ سلمه بلند شد و من، نخستين كسى بودم كه پيش او رفتم. به او گفتم: چرا ناراحتى، اى مادر مؤمنان؟

گفت: پيامبر خدا را در خواب ديدم كه بر سرش خاك نشسته است. گفتم: چرا اين‌

[1] أيُّهَا النّاسُ، فَأَيُّ رِجالاتٍ مِنكُم يُسَرّونَ بَعدَ قَتلِهِ؟ أم أيَّةُ عَينٍ مِنكُم تَحبِسُ دَمعَها وتَضَنُّ عَنِ انهِمالِها؟ فَلَقَد بَكَتِ السَّبعُ الشِّدادُ لِقَتلِهِ، وبَكَتِ البِحارُ بِأَمواجِها، وَالسَّماواتُ بِأَركانِها، وَالأَرضُ بِأَرجائِها، وَالأَشجارُ بِأَغصانِها، وَالحيتانُ في لُجَجِ البِحارِ، وَالمَلائِكَةُ المُقَرَّبونَ، وأهلُ السَّماواتِ أجمَعونَ!! 525

( الملهوف: ص 229، مثير الأحزان: ص 113).