وقت نماز ظهر، فرا رسيد. حسين عليه السلام به زُهَير بن قَين و سعيد بن عبد اللَّه حنفى، فرمان داد تا با نيمى از ياران باقى‌مانده‌اش، جلوى او بِايستند. سپس حسين عليه السلام با يارانش نماز خوف خواند ... و زُهَير، به سختى جنگيد تا به شهادت رسيد.[1]

3/ 16 سعيد بن عبد اللَّه حنفى‌

سعيد بن عبد اللَّه حنفى، از ياران استوارگام امام حسين عليه السلام و از افراد نامدار حاضر در واقعه كربلاست.

پس از ورود مسلم عليه السلام به كوفه، وى در خانه مختار، حضور يافت و ضمن سخنرانى‌اى، يارى كردن امام حسين عليه السلام و وفادارى خود را به نهضت حسينى، اعلام كرد و مردم را به بيعت با مسلم و پيروى از او، تشويق نمود.

وى، هنگامى كه امام حسين عليه السلام در شب عاشورا، به همراهانش اجازه داد كه از ايشان جدا شوند و از منطقه درگيرى خارج گردند، با اين سخنان حماسى، نسبت به ايشان، اظهار ارادت و وفادارى كرد و گفت:

وَاللَّهِ، لَو عَلِمتُ أنّي اقتَلُ، ثُمَّ احيا، ثُمَّ احرَقُ حَيّاً، ثُمَّ اذَرُّ، يُفعَلُ ذلِكَ بي سَبعينَ مَرَّةً؛ ما فارَقتُكَ حَتّى ألقى حِمامي دونَكَ‌[2].

اگر مى‌دانستم كه كشته مى‌شوم و بار ديگر زنده مى‌شوم و زنده زنده، سوزانده و تكّه تكّه مى‌شوم و هفتاد بار با من، چنين مى‌كنند، باز از تو جدا نمى‌شدم تا در راه تو بميرم.

[1] الإقبال: ج 3 ص 73.

[2] الإقبال: ج 3 ص 341.