2/ 2 دعاى امام در صبح عاشورا[1]

320. الإرشاد- از امام زين العابدين عليه السلام-: صبح [عاشورا]، چون امام حسين عليه السلام چشم گشود و لشكر [دشمن‌] را ديد، دستانش را بالا برد و گفت: «خداوندا! تو تكيه‌گاه من در هر سختى، و اميد من در هر گرفتارى هستى. در هر رويدادى كه براى من اتّفاق مى‌افتد، تو تكيه‌گاه و ساز و برگِ منى. بسى پريشانى [ها] كه دل، در آن [ها] سست مى‌شود و چاره، اندك مى‌گردد و دوست، انسان را وا مى‌گذارد و دشمن، شماتت مى‌كند كه من، از سرِ رغبت به تو، و نه ديگران، شكايتش را نزد تو آورده‌ام و تو در آن، برايم گشايش قرار داده‌اى و آن را برطرف ساخته‌اى! تو، ولىّ هر نعمت و صاحبِ هر نيكى و نهايتِ هر مقصودى هستى».[2]

2/ 3 سخن گفتن زُهَير بن قَين با لشكر كوفه‌

321. تاريخ الطبرى‌- به نقل از كثير بن عبد اللَّه شَعْبى-: هنگامى كه لشكر ما به سوى حسين عليه السلام حركت كرد، زُهَير بن قَين، غرق در سلاح و سوار بر اسبش- كه دُمى پُرمو

[1] إثبات الوصيّة: ص 176. نيز، ر. ك: كامل الزيارات: ص 152 ح 185.

[2] تغابن: آيه 11.