نام کتاب : گزيده شهادت نامه امام حسين بر پايه منابع معتبر نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 446
309. البدايه و النهاية- به نقل از
حارث بن كعب و ابو ضحّاك، از امام زين العابدين عليه السلام-: حسين عليه السلام و
يارانش، همه شبشان را نماز خواندند و آمرزش خواستند و دعا و گريه و زارى كردند.
سواران نگهبان دشمن، به فرماندهى عَزرَة بن قيس احمَسى، پشت آنها مىچرخيدند.
همچنين حسين عليه السلام، تلاوت مىكرد: «و البته كسانى كه كافر شدهاند، نبايد
تصوّر كنند اين كه به ايشان مهلت مىدهيم، براى آنان نيكوست. ما فقط به ايشان،
مهلت مىدهيم تا بر گناه [خود] بيفزايند؛ و [آن گاه] عذابى خفّتآور خواهند داشت.
خداوند، بر آن نيست كه مؤمنان را به اين [حالى] كه شما بر آن هستيد، وا گذارد، تا
آن كه پليد را از پاك، جدا كند ...»[1] تا آخر آيه[2].[3]
1/ 21 گفتگوى بُرَير و شِمْر
310.
الفتوح: شمر بن ذى الجوشن- كه خداوند، لعنتش كند-، نيمه شب، با گروهى از
همراهانش به لشكر حسين عليه السلام نزديك شد. حسين عليه السلام، با صداى بلند، به
تلاوت اين آيه مشغول بود: (و البته كسانى كه كافر شده اند، نبايد تصور كنند اين كه
به ايشان مهلت مى دهيم، براى آنان، نيكوست ...»، تا آخر آيه.
[1] ابراهيم بن عبد اللَّه،
از راويان اين حديث، او( بُرير) را دايى ابو اسحاقِ هَمْدانى دانسته است.