تشنگى، سر كردند.[1]

286. الفتوح- در يادكرد امام عليه السلام، هنگامى كه از رسيدن به آب، باز داشته شد-: تشنگىِ حسين عليه السلام و يارانش، چنان شديد شد كه نزديك بود از تشنگى بميرند.[2]

1/ 12 نقش عبّاس در رساندن آب به لشكر امام عليه السلام‌

287. الأخبار الطّوال: هنگامى كه تشنگى بر حسين عليه السلام و يارانش سخت شد، به برادرش عبّاس بن على عليه السلام كه مادرش از قبيله بنى عامر بن صَعصَعه بود، فرمان داد كه با سى سوار و بيست پياده كه هر كدام، مَشك آبى هم داشته باشند، به سوى آب برود و با كسانى كه ميان آنان و آب، مانع شده‌اند، بجنگند.

عبّاس عليه السلام به سوى آب، روان شد و نافِع بن هِلال، پيشاپيش آنان بود. به شريعه (آبْ‌راهِ) فرات، نزديك شدند كه عمرو بن حَجّاج، آنان را باز داشت. عبّاس عليه السلام و همراهانش، با او درگير شدند و آنان را از شريعه راندند و پيادگان [لشكر] حسين عليه السلام، به درون آب رفتند و مَشك‌هاى خود را پُر كردند. عبّاس عليه السلام، ميان يارانش ايستادگى كرد و از پيادگان، دفاع نمود تا آب را به لشكر حسين عليه السلام رساندند.[3]

[1] قالَ الرّاوي: وباتَ الحُسَينُ عليه السلام وأصحابُهُ تِلكَ اللَّيلَةَ ولَهُم دَوِيٌّ كَدَوِيِّ النَّحلِ، ما بَينَ راكِعٍ وساجِدٍ وقائِمٍ وقاعِدٍ، فَعَبَرَ عَلَيهِم في تِلكَ اللَّيلَةِ مِن عَسكَرِ عُمَرَ بنِ سَعدٍ اثنانِ وثَلاثونَ رَجُلًا. وكَذا كانَت سَجِيَّةُ الحُسَينِ عليه السلام في كَثرَةِ صَلاتِهِ وكَمالِ صِفاتِهِ 310

( الملهوف/ طبعة أنوار الهدى: ص 57، بحار الأنوار: ج 44 ص 394).

[2] سوره آل عمران: آيه 178 و 179.

[3] ادامه آيه چنين است:« ... و خداوند، بر آن نيست كه شما راى از غيب، آگاه سازد؛ اما خداوند، از ميان فرستادگان خويش، برخى راى به خواست خويش برمى گزيند. پس به خدا و فرستادگانش ايمان بياوريد و البته اگر ايمان بياوريد و تقوا پيشه كنيد، پاداشى بزرگ خواهيد داشت».