جاى جاى اين كتاب ديد.[1]

4. المنتخب فى جمع المَراثى و الخُطب‌

فخر الدين بن محمّد على بن احمد طُرَيحى (م 1085 ق)، مؤلّف مجمع البحرين، مجموعه‌اى از احاديث و مراثى در باره امام حسين عليه السلام و برخى ديگر از امامان را گرد آورد و به قصد گرياندن مؤمنان و تشويق به سوگوارى، آنها را به صورت جُنگ، سامان داد.

المنتخب، تاريخ‌نگارىِ علمىِ زندگى يا قيام امام حسين عليه السلام نيست و اكثر مطالب آن، بدون ذكر مأخذ و احاديث آن نيز به صورت مُرسَل است و سَره و ناسَره در آن به هم در آميخته است. از اين رو، آن را متناسب با هدف و شيوه مؤلّف، المجالس الطُّريحيّة و يا المجالس الفخريّة نيز ناميده‌اند. ضعف ديگر كتاب، اختلافات موجود در نسخه‌هاى متفاوت آن است كه مى‌تواند نشانگر تصرّفات بعدى در آن باشد.[2]

محدّث نورى، المنتخب طريحى را مشتمل بر مطالب موهون و غير موهون مى‌داند[3] و ميرزا محمّد ارباب قمى، وجود مسامحات فراوان را در آن، گوشزد كرده و روايات مختصّ آن را معتبر ندانسته است.[4]

برخى مطالب ضعيف كتاب، قابل ترديد و رد هستند كه خوانندگان را به ديدن آنها ارجاع مى‌دهيم.

[1] مانند: بيست و دو هزار زخم در پيكر امام حسين عليه السلام( روضة الشهدا: ص 60)، چسبيدن سر به تن فرزندان مسلم بن عقيل( ص 241)، حضور هاشم مرقال( هاشم بن عتبة) در كربلا( ص 300)، قصّه زعفر جنّى( ص 346) و عروسى قاسم( ص 321).

[2] ر. ك: سخن شيخ آقا بزرگ تهرانى در الذريعة( ج 22 ص 420 ش 7696).

[3] لؤلؤ و مرجان: ص 287.

[4] اربعين حسينيّه: ص 64.