نمى‌دانم؟ به راستى كه خوارى و پَستى را هرگز بر خود نمى‌پسندم. فاطمه، پدرش را در حالى ملاقات مى‌كند كه از رفتار بنى اميّه با فرزندانش شاكى است. هرگز كسى كه او را از طريق [آزردن‌] فرزندانش بيازارد، وارد بهشت نخواهد شد!».[1]

6/ 12 فَرَزدَق‌[2]

206. أنساب الأشراف‌- به نقل از زبير بن خِرّيت-: از فَرَزدَق شنيدم كه گفت: حسين را در منزل ذات عِرق ديدم كه به كوفه مى‌رفت. به من فرمود: «گمان مى‌كنى مردم كوفه- كه خورجينى از نامه‌هايشان نزد من است- چه مى‌كنند؟».

گفتم: رهايت مى‌كنند. پس نرو. تو به سوى مردمى مى‌روى كه دل‌هايشان، با تو و

[1] قَدِ اعتَمَرَ الحُسَينُ بنُ عَلِيٍّ عليه السلام في ذِي الحِجَّةِ، ثُمَّ راحَ يَومَ التَّروِيَةِ إلَى العِراقِ، وَالنّاسُ يَروحونَ إلى مِنى 223

( الكافى: ج 4 ص 535 ح 4، تهذيب الأحكام: ج 5 ص 437 ح 1519).

[2] ر. ك: الكافى: ج 4 ص 535 ح 4، تهذيب الأحكام: ج 5 ص 437 ح 1519.