196.
دلائل الإمامة- به نقل از ابو محمّد واقدى و زُرارة بن جَلَح-: سه شب پيش از آن كه
حسين عليه السلام آهنگ عراق كند، با او ديدار كرديم و از سستى مردم كوفه برايش
گفتيم و اين كه دلهايشان با او و شمشيرهايشان، بر ضدّ اوست.
حسين
عليه السلام با دستش به آسمان، اشاره كرد و درهاى آسمان، گشوده شدند و شمارى از
فرشتگان- كه جز خدا آنان را نمىشمارد-، فرود آمدند و فرمود: «اگر نزديكىِ اشيا و
از ميان رفتن پاداش نبود، با اين فرشتگان با آنان مىجنگيدم؛ ولى مىدانم كه آن جا
قتلگاه من و يارانم است و جز فرزندم على، كسى از دست آنان نجات نمىيابد».[3]