طناب‌هاى حصيرى [مسجد] را آتش زدند و آنها را به طرف صحن مسجد، پرتاب كردند تا فضا روشن شود. آن گاه جستجو كردند؛ ولى كسى را نيافتند.

ابن زياد گفت: مردم، پراكنده شده‌اند و مسلم را رها كرده‌اند و بازگشتند.

ابن زياد سپس به همراه گروهى بيرون آمد و وارد مسجد شد و شمع‌ها و قنديل‌ها روشن شدند.[1]

4/ 23 سخنرانى ابن زياد و فرمان جستجوى خانه به خانه‌

158. تاريخ الطبرى‌- به نقل از مُجالِد بن سعيد-: وقتى نشانى از مسلم و يارانش نديدند، اين را به ابن زياد گزارش دادند. آن گاه درى را كه به مسجد باز مى‌شد، گشودند و عبيد اللَّه به همراه يارانش از قصر، بيرون آمدند. او بر منبر رفت و به آنان دستور داد اطرافش بنشينند و تا يك سوم از سرِ شبْ رفته، در مسجد نشستند.

او دستور داد كه عمرو بن نافع، بانگ بر آورد: بدانيد هر يك از نگهبانان و نقيبان و سران و جنگجويان كه نماز عشا را در غير مسجد بخواند، از تعهّد به حكومت، بيرون رفته است.

ساعتى نگذشت كه مسجد، پر از جمعيت شد. آن گاه به مؤذّن، دستور [اذان‌] داد و سپس نماز گزارد.

حُصَين بن تميم [به ابن زياد] گفت: اگر دوست دارى، خودت با مردم نماز بخوان، يا ديگرى نماز بخواند و تو در قصر، نماز بخوانى؛ چرا كه احساس امنيت نمى‌كنم. مبادا برخى از دشمنانت، به تو آسيبى رسانند!

[1] ر. ك: ص 611( بخش چهارم/ فصل هشتم: كشته شدن فرزندان عقيل).