تأمّلى در گزارش‌هاى مربوط به استعفاى مسلم از نمايندگى امام حسين عليه السلام‌

بر پايه برخى گزارش‌ها، مسلم بن عقيل، پس از پذيرفتن نمايندگى امام حسين عليه السلام براى رفتن به كوفه، از مكّه به مدينه آمد و از آن جا با دو نفر راه‌نما، به سوى كوفه حركت كرد؛ امّا آن دو، راه‌نما، راه را گُم كردند و هر دو از شدّت تشنگى، هلاك شدند. مسلم و همراهانش با زحمت بسيار، خود را به آب رساندند و از هلاكت، نجات يافتند؛ ولى او اين حادثه را به فالِ بد گرفت و از اين رو، نامه‌اى به امام حسين عليه السلام نوشت و از به انجام رساندن اين مأموريت، عذرخواهى كرد. امام عليه السلام نيز در پاسخ وى، ضمن متّهم كردن او به ترس از انجام دادن مأموريتش، با استعفاى وى مخالفت كرد و دستور اكيد داد كه به راه خود، ادامه دهد.

اين گزارش‌ها، به دلايلى كه بدانها اشاره مى‌شود، فاقد اعتبارند:

1. هيچ يك از اين گزارش‌ها، سند معتبرى كه بتوان بِدان اعتماد كرد، ندارند.

2. بر اساس اسناد تاريخى، مسلم، فاصله مكّه تا كوفه را در مدّت بيست روز، طى كرد؛ زيرا وى در پانزدهم رمضان، از مكّه بيرون آمد و در پنجم شوّال، وارد كوفه شد. با عنايت به اين كه فاصله مكّه تا كوفه، حدود هزار و چهارصد كيلومتر است، او مى‌بايست به طور متوسّط، هر روز، هفتاد كيلومتر راه را طى كرده باشد و البتّه اين، جدا از چند روز توقّفى است كه در مدينه داشته است. حال اگر بخواهيم در نظر بگيريم كه وى پس از خارج شدن از مدينه، قاصدى را به مكّه فرستاده تا از امام عليه السلام كسبِ تكليف كند، چنانچه فرصتى را كه براى پيدا كردن قاصد و اعزام او به مكّه براى‌