كنار او بود. امام على عليه السلام با دستش بر شانه حسين عليه السلام زد و سپس فرمود: «اين، كشته مى‌شود و كسى او را يارى نمى‌كند».

گفتم: اى امير مؤمنان! به خدا سوگند، اين كه زندگىِ بدى است!

فرمود: «به هر روى، اين مى‌شود».[1]

3/ 8 پيشگويى على عليه السلام درباره قاتل حسين عليه السلام‌

الف- يزيد، او را مى‌كشد

63. الفتوح‌- به نقل از ابن عبّاس-: هنگامى كه على عليه السلام از صفّين باز گشت و كار نهروانيان را تمام كرد، اعوَرِ همْدانى بر او در آمد. على عليه السلام به او فرمود: «اى حارث! آيا فهميدى كه من امروز از صبح، گرفته و اندوهگين و بى‌تاب و مضطربم؟».

حارث گفت: علّت چيست، اى امير مؤمنان؟ آيا از جنگ با شاميان و بصريان و اهل نهروان پشيمانى؟

امام عليه السلام فرمود: «نه، واى بر تو- اى حارث- كه من از آن شادمانم! در عالم رؤيا، سرزمين كربلا را ديدم و ديدم كه پسرم حسين، با سرِ بريده بر روى زمين آن افتاده است و درختان را به رو افتاده و آسمان را شكافْ برداشته و بارهاى شتران را بر زمين افتاده ديدم و شنيدم كه مُنادى‌اى ميان آسمان و زمين، ندا مى‌دهد و مى‌گويد: اى قاتلان حسين! ما را ترسانديد. خدا، شما را بترساند و بكشد!

سپس بيدار شدم و به خاطر آنچه ديده بودم، در اضطراب افتادم».

حارث به او گفت: چنين نيست، اى امير مؤمنان! آن رؤيا جز خير نيست.

[1] قالَ‌[ ابنُ الزُّبَيرِ لِلحُسَينِ عليه السلام‌]: فَما تُريدُ أن تَصنَعَ؟ قالَ عليه السلام: أجمَعُ فِتيانِي السّاعَةَ ثُمَّ أمشي إلَيهِ، فَإِذا بَلَغتُ البابَ احتَبَستُهُم عَلَيهِ ثُمَّ دَخَلتُ عَلَيهِ. قالَ: فَإِنّي أخافُهُ عَلَيكَ إذا دَخَلتَ، قالَ: لا آتيهِ إلّا وأنَا عَلَى الِامتِناعِ قادِرٌ.

فَقامَ فَجَمَعَ إلَيهِ مَوالِيَهُ وأهلَ بَيتِهِ، ثُمَّ أقبَلَ يَمشي حَتَّى انتَهى إلى بابِ الوَليدِ، وقالَ لِأَصحابِهِ: إنّي داخِلٌ، فَإِن دَعَوتُكُم أو سَمِعتُم صَوتَهُ قَد عَلا فَاقتَحِموا عَلَيَّ بِأَجمَعِكُم، وإلّا فَلا تَبرَحوا حَتّى أخرُجَ إلَيكُم 83

( تاريخ الطبرى: ج 5 ص 339، الإمامة و السياسة: ج 1 ص 226).