فرمود: «اگر مى‌دانستى، مانند من گريه مى‌كردى» و سپس به شدّت گريست.

آن گاه فرمود: «خاندان ابو سفيان، از [جان‌] من چه مى‌خواهند؟!» و به حسين عليه السلام رو كرد و فرمود: «صبر كن- اى پسر عزيزم- كه پدرت از ايشان، همان ديده است كه تو از اين پس مى‌بينى».[1]

ى- آسمان و زمين بر ايشان مى‌گريد

54. شرح الأخبار- به نقل از اصبغ بن نُباته-: با امام على عليه السلام بر كناره فرات، حركت كرديم كه راهبى عبور كرد. امام عليه السلام به او فرمود: «اى راهب! چشمه‌اى كه در اين جا هست، كجاست؟».

گفت: من جز خبر آن را نمى‌دانم و گفته مى‌شود: جاى آن را جز پيامبرى يا وصىّ پيامبرى نمى‌داند.

امام على عليه السلام شروع به حركت در وادى كرد و پيوسته به چپ و راست مى‌نگريست. سپس فرمود: «اين جا را بكَنيد». آن جا را كندند و سنگى يافتند. فرمود: «آن را برداريد». آن را برداشتند. ديدند چشمه آبى، زير آن است. از آن نوشيديم و چارپايان را سيراب كرديم. سپس امام على عليه السلام به ما فرمود: «جوانانى از خاندان محمّد صلى اللَّه عليه و آله در اين جا كشته مى‌شوند كه آسمان و زمين بر آنان مى‌گريند».[2]

[1] كُنتُ أسمَعُ أصحابَ عَلِيٍّ عليه السلام إذا دَخَلَ عُمَرُ بنُ سَعدٍ مِن بابِ المَسجِدِ يَقولونَ: هذا قاتِلُ الحُسَينِ بنِ عَلِيٍّ عليه السلام، وذلِكَ قَبلَ قَتلِهِ بِزَمانٍ 73

( الإرشاد: ج 2 ص 131، كشف الغمّة: ج 2 ص 221).

[2] تاريخ دمشق: ج 14 ص 197 ح 3539.