نام کتاب : گزيده شهادت نامه امام حسين بر پايه منابع معتبر نویسنده : محمدی ریشهری، محمد جلد : 1 صفحه : 173
37. كنز العمّال- به نقل از ابن
عمرو، از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله-: «يزيد! خداوند، يزيد، آن طعنهزن
نفرينگو را بركت ندهد! هان! خبر درگذشت محبوبم و فرزند نازنينم، حسين، به من رسيد.
خاكِ مَرقدش را برايم آوردند و قاتلش را ديدم. هان كه او پيش چشم گروهى كشته
نمىشود و يارىاش نمىكنند، جز آن كه خدا همه آنان را كيفر مىدهد![1]
و-
واى بر قاتل او!
38.
الأمالى، شجرى- به سندش، از پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله-: فرزندم حسين، در
پشت كوفه كشته مىشود. واى بر قاتلش و واگذارندهاش و رها كننده يارىاش![2]
39.
عيون أخبار الرضا عليه السلام- به سندش، از پيامبر خدا صلى اللَّه
عليه و آله-: قاتل حسين بن على، در تابوتى از آتش است و نيمى از عذاب دنيائيان را
دارد و دست و پايش را با زنجيرهاى آتشين مىبندند و در آتش، سرنگونش مىكنند تا به
قعر دوزخ برسد و بويى دارد كه دوزخيان از گند آن، به خدايشان پناه مىبرند و او در
آن جا جاودان و چشنده عذاب دردناك است، همراه همه كسانى كه به كشتن او (حسين عليه
السلام) كمك و تحريك كردهاند.
هر
گاه پوستشان مىسوزد، خداوند، پوست ديگرى به جايش مىرويانَد تا دوباره عذاب
دردناك را بچشند و حتّى لحظهاى عذاب از آنان برداشته نمىشود و آب جوشان دوزخ به
آنها نوشانده مىشود. پس واى بر آنان از عذاب خداى متعال در دوزخ![3]
[1] قالَ عَلِيٌّ عليه السلام بِالكوفَةِ: كَيفَ أنتُم إذا أتاكُم أهلُ
بَيتِ نَبِيِّكُم؟ قالوا: نَفعَلُ ونَفعَلُ.