فصل دوم: پيشگويى پيامبر در باره شهادت امام حسين عليه السلام‌

2/ 1 پيشگويى درباره شهادت او، هنگام تولّدش‌

6. الأمالى، صدوق‌- به نقل از صفيّه دختر عبد المطّلب-: هنگامى كه حسين عليه السلام از شكم مادرش زاده شد، او را به پيامبر صلى اللَّه عليه و آله دادم و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله زبانش را در دهان او نهاد و حسين عليه السلام زبان پيامبر خدا را مكيد و من گمان مى‌كردم كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله جز شير يا عسل به او نخوراند.

حسين عليه السلام بول كرد و پيامبر صلى اللَّه عليه و آله ميان چشمانش را بوسيد. سپس او را به من داد و در حالى كه مى‌گريست، فرمود: «اى پسركم! خدا كسانى را كه كشنده تو هستند، بكشد!» و سه بار، اين را فرمود.

گفتم: پدر و مادرم به فدايت! چه كسى او را مى‌كشد؟

فرمود: «بازماندگان دسته متجاوز، از بنى اميّه. خدا آنان را لعنت كند!».[1]

[1] كانَ الحَسَنُ وَالحُسَينُ عليهما السلام يَلعَبانِ بَينَ يَدَيِ النَّبِيِّ صلى اللَّه عليه و آله في بَيتي، فَنَزَلَ جِبريلُ عليه السلام، فَقالَ: يا مُحَمَّدُ! إنَّ امَّتَكَ تَقتُلُ ابنَكَ هذا مِن بَعدِكَ، فَأَومَأَ بِيَدِهِ إلَى الحُسَينِ عليه السلام، فَبَكى رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله، وضَمَّهُ إلى صَدرِهِ، ثُمَّ قالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله: وَديعَةٌ عِندَكِ هذِهِ التُّربَةُ، فَشَمَّها رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله وقالَ: وَيحَ كَربٍ وبَلاءٍ!

قالَت: وقالَ رَسولُ اللَّهِ صلى اللَّه عليه و آله: يا امَّ سَلَمَةَ، إذا تَحَوَّلَت هذِهِ التُّربَةُ دَماً فَاعلَمي أنَّ ابني قَد قُتِلَ.

قالَ: فَجَعَلَتها امُّ سَلَمَةَ في قارورَةٍ، ثُمَّ جَعَلَت تَنظُرُ إلَيها كُلَّ يَومٍ، وتَقولُ: إنَّ يَوماً تُحَوِّلينَ دَماً لَيَومٌ عَظيمٌ 29

( المعجم الكبير: ج 3 ص 108 ح 2817، تهذيب الكمال: ج 6 ص 408).