فرماندهانى كه زياد براى اين ارباع انتخاب كرده بود، به ترتيب، عبارت بودند از: عمرو بن حريث، خالد بن عَرَفطه، قيس بن وليد و ابو بُردة بن ابى موسى اشعرى.

مسلم بن عقيل نيز هنگام برپايى قيام خود، از اين نظام، استفاده كرد و افراد هر ربع را در همان ربع، سازماندهى نمود و خود، رئيسى غير از رئيس منصوب از سوى حكومت، براى هر ربع، انتخاب كرد.

در جريان قيام مسلم در كوفه پس از دستگيرى هانى و محاصره قصر، به نام‌هاى رؤساى ارباع كه به وسيله او منصوب شده بودند، بر مى‌خوريم: مسلم بن عوسجه اسدى، رئيس رُبعِ مَذحِج و اسد، عبيد اللَّه بن عمر بن عزيز كِندى، رئيس رُبع كِنده و ربيعه، عبّاس بن جَعده جَدَلى، رئيس رُبع اهل مدينه و ابو ثُمامه صائدى، رئيس رُبع تميم و همْدان.

هانى بن عروه، رياست رُبع كِنده و ربيعه را از سوى حكومت، بر عهده نداشت؛ امّا به قدرى در ميان اين رُبع- كه پرجمعيّت‌ترين رُبع كوفه بود- احترام داشت كه گفته شده است در هنگام كمك خواستن، سى هزار شمشير آماده، به فريادرسى او مى‌آمدند كه البتّه ابن زياد، توانست با سياست‌هاى خود و استفاده از عمرو بن حَجّاج زُبيدى، رقيب هانى، اين نفوذ را به حدّ اقل برساند و سرانجام، او را شهيد كند، بدون آن كه هيچ تحرّكى در رُبع، پديد آيد!

سه. عُرَفا

عُرَفا، جمع «عَريف» است و عريف، منصبى در قبيله بوده است كه صاحب آن، رياست عدّه‌اى از افراد قبيله و سرپرستى امور آنان را بر عهده داشته و نسبت به اعمال آن افراد، در مقابل حكومت، پاسخگو بوده است. وظيفه‌اى كه عريف انجام مى‌داد و نيز تعداد افراد تحت نظر او، «عِرافت» ناميده مى‌شد.

اين منصب، در قبايل عرب در زمان جاهليت نيز وجود داشته و از نظر ادارى، يك يا دو درجه پايين‌تر از رياست قبيله بوده است؛ امّا پس از پايه‌ريزى نظام اسباع در