وجود ندارد.

ميزان اعتبار زيارت نخست (مشهور به «زيارت ناحيه مقدّسه»)

همان طور كه در متن منقول از كتاب المزار الكبير ملاحظه شد، اين زيارت، سند متّصل به ناحيه مقدّسه ندارد و روايت آن، اصطلاحاً «مُرسَل» است و قابل ارزيابى سندى نيست؛ ولى مؤلف كتاب المزار الكبير، در مقدمه اين كتاب، آورده است:

اما بعد: من در اين كتابم، زيارت‌هاى گوناگونى را براى مشاهد مشرّف، و نيز آنچه را در آداب مسجدهاى فرخنده وارد شده است، ودعاهايى را كه پس از نمازها خوانده مى‌شوند، و مناجات‌هاى لذت‌بخشى را كه در خلوتگاه‌ها با خداوندِ ازَلى مى‌شود، و آن دسته دعاهايى را كه در امور مهم، با آنها به خداوندْ پناه برده مى‌شود، گرد آورده‌ام؛ دعاهايى كه راويان مورد اعتماد، با سند، از بزرگان [امّت‌]، نقل كرده‌اند[1].

برخى گفته‌اند كه اين عبارت، در توثيق عمومى همه كسانى كه در اسناد روايات كتابِ ياد شده قرار دارند، صراحت دارد و از جمله كسانى كه بر اين مطلبْ اصرار دارند، محدّث نورى است؛[2] ليكن در اين باره، توجه به چند نكته ضرورى است:

1. ممكن است مقصود ابن مشهدى از عبارت مذكور، توثيق مشايخ بِلا واسطه روايى خويش باشد. بنا بر اين، او مى‌خواهد بگويد كسانى كه اين روايات را براى وى نقل كرده‌اند يا در كتب خود نوشته‌اند، مورد وثوق هستند، نه اين كه همه كسانى كه در سلسله اسناد روايات كتاب وى (المزار الكبير) آمده‌اند، مورد وثوق او باشند.

2. وقتى برخى از راويان كتاب‌هايى مانند الكافى (با آن همه دقت مؤلف آن)، ثقه نيستند، بعيد به نظر مى‌رسد مؤلفى ادعا كند كه همه راويان كتاب او، مورد وثوق او هستند.

[1] در شناخت اهداف امام حسين عليه السلام و تحريفات صورت گرفته در اين موضوع، ر. ك: دانش‌نامه امام حسين عليه السلام( ج 3)؛ عاشوراشناسى؛ جامعه‌شناسى تحريفات عاشورا؛ عاشورانامه( ج 2)؛ جريان‌شناسى تاريخى قرائت‌ها و رويكردها به عاشورا از صفويّه تا مشروطه.

[2] براى اطّلاع از منابع قابل استناد و منابع غير قابل استناد تاريخ عاشورا، ر. ك: بخش يكم/ فصل يكم: كتاب‌شناسى تاريخ عاشورا. نيز، ر. ك: معرفى و نقد منابع عاشورا؛ عاشوراپژوهى؛ كتاب‌شناسى تاريخى امام حسين عليه السلام؛ عاشورانامه( ج 4)؛ عاشورا- عزادارى- تحريفات.