با شادمانى و سلامت ذهنى، همبستگى دارد. براى مثال، داينر وسليگمن در مطالعه‌اى درباره شناسايى ده درصد از شادترين افراد يك گروه 222 نفرى از دانشجويان، دريافتند كه برجسته‌ترين ويژگى آنان، داشتن زندگى اجتماعى پُربار و رضايتمند است. اين دانشجويان، بخش قابل ملاحظه‌اى از وقت خود را در معاشرت با دوستان، صرف مى‌كردند و از لحاظ برقرارى دوستى و حفظ آن با دوستانشان، در گروه ممتاز، رتبه‌بندى شدند. روابط و دوستى‌هاى محدود، احتمالًا به سه دليل با شادمانى، همبسته است:

اوّل، اين كه افراد شاد، بيشتر به عنوان دوست و افراد قابل اعتماد، انتخاب مى‌شوند؛ زيرا نسبت به افراد ديگر، جذّاب‌تر بوده، بيشتر به ديگران كمك مى‌كنند.

دوم، اين كه روابط و دوستى‌هاى محدود، نياز به محبّت را برآورده مى‌سازند. لذا موجب احساس شادى و رضايت مى‌شوند.

سوم، اين‌كه دوستى‌هاى نزديك، حمايت اجتماعى به بار مى‌آورند.[1]

ج. تغذيه‌

هر موجود زنده‌اى از جمله انسان، وقتى به غذا يا آب احتياج پيدا كرد، احساس گرسنگى و تشنگى مى‌كند. اين احساس، موجب فعّاليت‌هاى موجود زنده، در جهت رفع كمبود و كاهشِ احساسِ ايجاد شده مى‌گردد. بدين ترتيب، تحريك مناسب اين احساس در موجود زنده، ميل و كششى را ايجاد مى‌كند و در نتيجه، وى با رفتارى هدفدار، در جهت برطرف كردن‌

[1]. روان‌شناسى مثبت، ص 66.