سفارش‌هاى مكّرر و مؤكّد به برقرارى رابطه صميمى و انسانى مؤمنان با يكديگر است.

محبوبيت، كليد موفّقيت در روابط اجتماعى‌

اجتماعى، عوامل سازنده احساس مثبت يا منفى نسبت به ديگران را جاذبه بين فردى مى‌نامند.[1] يعنى به هر ميزان از جاذبه‌هاى بيشترى برخوردار باشد، درجه احساس‌هاى مثبت ديگران نسبت به او افزايش مى‌يابد و از ميزان محبوبيت بالاترى برخوردار خواهد بود. محبوبيت، يكى از خواسته‌هاى فطرى آدمى است كه در راستاى رفع نيازها و افزايش لذّت از زندگى به آن توجّه مى‌شود. هر انسانى، خواستار آن است كه ديگران دوستش بدارند و مشتاق برقرارى ارتباط صميمانه با او باشند و هيچ گاه براى رفع مشكلات و نيازهايى كه به تنهايى از برطرف كردن آنها ناتوان است، تنهايش نگذارند.

اغلب انسان‌ها معمولًا مشكل تنهايى خود را از ناحيه ديگران مى‌دانند و همواره اطرافيان را به كم‌لطفى نسبت به خود متّهم مى‌كنند. اين امر، باعث شده است كه عيوب اطرافيان به خوبى برايشان آشكار و قابل شمارش باشد؛ امّا آن گاه كه از آنان در باره اشكالات خودشان سؤال مى‌شود، پاسخ روشنى دريافت نمى‌شود و خود را از هرگونه خطا و اقدام دافعه‌برانگيزى مُبرّى مى‌دانند؛ امّا به نظر مى‌رسد كه مشكل اصلى، از ناحيه رفتار خودِ فرد، ناشى مى‌شود و در حقيقت، نخستين گامى كه لازم است براى رهايى از تنهايى برداشته شود، ايجاد مزيت‌هاى نسبى يا جاذبه‌هايى در وجود

[1]. سايت« دانش‌نامه آزاد ويكى پديا»، واژه« جاذبه‌هاى بين فردى» ..