رضايت زناشويى - پسنديده، عباس - کتابخانه مدرسه فقاهت

نام کتاب : رضايت زناشويى نویسنده : پسنديده، عباس جلد : 1 صفحه : 67

زندگى، چه در بُعد دنيوى و چه در بُعد اخروى آن فراهم مى‌سازد. برخى با بهره‌گيرى از تعريف پرتاليس،[1] حقوقدان مشهور فرانسوى، هدف اساسى ازدواج را همكارى و مشاركت زن و شوهر دانسته‌اند. بر همين اساس، برخى از محقّقان، ازدواج را عقدى مى‌دانند كه به وسيله آن، مرد و زن به قصد شركت در زندگانى و كمك به يكديگر، قانوناً با هم متّحد مى‌شوند.[2]

هر چند ما اين اصل را به عنوان فلسفه ازدواج نپذيرفتيم، امّا نشان دهنده اهميت فوق العاده آن در زندگى است كه ما از آن به عنوان «كاركرد» ياد مى‌كنيم. در برخى روايات، از همسر با تعبيرهايى ياد شده است كه بيانگر موضوع اشتراك در زندگى است. در برخى از روايات، تعبيراتى همچون:

«زَوْجَةٌ صَالِحَةٌ تُعِينُهُ عَلَى أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ آخِرَتِهِ»،[3]

«زوجةٌ صالحةٌ تَعاوَنَهُ»[4] و «تشد عضده»[5] به مشاركت و همكارى همسران در زندگى اشاره دارد. پيامبر خدا (ص) تصريح مى‌كند:

[1].Pertalis .

[2]. حقوق مدنى خانواده، ج 1، ص 26( به نقل از: حقوق مدنى، شايگان، ج 1، ش 589 و 591).

[3]. پيامبر خدا( ص):

مَنْ أُعْطِيَ لَهُ خَمْساً لَمْ يَكُنْ لَهُ عُذْرٌ فِي تَرْكِ عَمَلِ الْآخِرَةِ: زَوْجَةٌ صَالِحَةٌ تُعِينُهُ عَلَى أَمْرِ دُنْيَاهُ وَ آخِرَتِهِ، وَ بَنُونَ أَبْرَارٌ، وَ مَعِيشَةٌ فِي بَلَدِهِ، وَ حُسْنُ خُلُقٍ يُدَارِي بِهِ النَّاسَ، وَ حُبُّ أَهْلِ بَيْتِي‌

؛ هركه به او پنج چيز داده شده باشد، براى او عذرى در ترك اعمال اخروى نيست: زن صالحى كه او را در امر دنيا و آخرتش يارى دهد؛ فرزندان شايسته؛ زندگى در شهرش؛ اخلاق نيكويى كه به وسيله آن با مردم مدارا كند؛ و دوستى اهل بيت من( الدعوات، ص 40، ح 97؛ الفردوس، ج 2، ص 196، ح 2974).

[4]. امام صادق( ع):

ثَلَاثَةٌ لَا يُحَاسَبُ عَلَيْهِنَّ الْمُؤْمِنُ: طَعَامٌ يَأْكُلُهُ، وَ ثَوْبٌ يَلْبَسُهُ، وَ زَوْجَةٌ صَالِحَةٌ تُعَاوِنُهُ وَ يُحْصِنُ بِهَا فَرْجَهُ‌

؛ سه چيز است كه مؤمن نسبت به آنها بازخواست نمى‌شود: غذايى كه آن را مى‌خورد؛ لباسى كه آن را مى‌پوشد؛ زن صالحى كه او را كمك مى‌كند و دامن خود را به وسيله او از گناه دور نگه مى‌دارد( الكافى، ج 6، ص 280، ح 2؛ تهذيب الأحكام، ج 7، ص 401، ح 1599. نيز ر. ك: الخصال، ص 80، ح 2).

[5]. پيامبر خدا( ص):

مَنْ زَوَّجَ أَخَاهُ الْمُؤْمِنَ امْرَأَةً يَأْنَسُ بِهَا وَ تَشُدُّ عَضُدَهُ وَ يَسْتَرِيحُ إِلَيْهَا، زَوَّجَهُ اللهُ مِنَ الْحُورِ الْعِينِ‌

؛ هر كس برادر مؤمنش را به ازدواج زنى درآورد كه با او انس گيرد و بازوانش را محكم گردانَد، و مايه آسايش وى باشد، خداوند، از حورالعين، به همسرى او در مى‌آورد ...( بحار الأنوار، ج 75، ص 364، ح 77 و ج 77، ص 192، ح 11 به نقل از: مستدرك الوسائل، ج 14، ص 174، ح 16421).

نام کتاب : رضايت زناشويى نویسنده : پسنديده، عباس جلد : 1 صفحه : 67

فرمت PDF

شناسنامه

فهرست