مردانگى فرد مى‌داند، داراى ارزش عبادت و بالاترين ورع خوانده است و براى آن، آثار فراوانى چون: آرامش قلبى، كاهش تأسّف‌ها و امنيت از تباهى‌ها قائل شده و مى‌فرمايد:

غضّ الطّرف من كمال الظّرف.[1]

فروبستن نگاه از حرام، از كمال و تعالى ظرفيت وجودى آدمى ناشى مى‌شود.

غضّ الطّرف من المروّة.[2]

كنترل چشم، از مروّت و مردانگى سرچشمه مى‌گيرد.

غضّ الطّرف عن محارم اللّه سبحانه أفضل عبادة.[3]

چشم‌پوشى از محارم خداى سبحان، بالاترين عبادت است.

غضّ الطّرف من أفضل الورع.[4]

چشم‌پوشى از گناه، برترين مصداق خودكنترلى ورع و تقواست.

من غضّ طرفه أراح قلبه.[5]

كسى كه، از محارم، چشم فرو مى‌بندد، دلش راحت است.

من غضّ طرفه قلّ أسفه و أمن تلفه.[6]

كسى كه از محارم الهى چشم فرومى‌بندد، تأسفش نسبت به ندانم‌كارى‌هايش كاهش مى‌يابد و از تلف شدن نيرويش مصون است.

باتوجّه به اهميت زياد اين شيوه و نقش كليدى و ريشه‌اى آن در بازدارندگى از نابه‌هنجارى‌هاى جنسى است كه با تفصيل بيشتر، به آن مى‌پردازيم و فنون زمينه‌سازى اين شيوه را نيز تبيين مى‌كنيم:

[1]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 4، ص 381، ح 6403.

[2]. همان، ص 380، ح 6396.

[3]. همان، ص 387، ح 6427.

[4]. همان، ص 381، ح 6400.

[5]. همان، ج 5، ص 449، ح 9122.

[6]. همان، ص 450، ح 9125.