نيز امام صادق عليه السّلام در سفارشى به عبد اللّه بن جندب مى‌فرمايد:

يابن جندب حقّ على كلّ مسلم يعرفنا أن يعرض عمله فى كلّ يوم و ليلة على نفسه فيكون محاسب نفسه فإن رأى حسنة استزاد منها و إن رأى سيّئة استغفر منها لئلّا يخزى يوم القيامة.[1]

اى پسر جندب! هر مسلمانى كه به مقام امامان معصوم عليهم السّلام معرفت دارد، شايسته است كه هرروز و هرشب، اعمال خود را به نفس خويش عرضه كند و خود، حسابگر نفس خويشتن باشد. اگر در كارهايى كه انجام داده، خوبى مشاهده كرد، در افزايش آن بكوشد و اگر بدى ديد، از پيشگاه الهى، طلب آمرزش نمايد تا در قيامت، دچار ذلّت و خوارى نشود.

7. پرهيز از چشم‌چرانى‌

از جمله مراقبه‌هاى فردى، اين است كه بايد از نگاه به نامحرم و آنچه فرد را تحريك جنسى مى‌كند، پرهيز كرد؛ چون چشم‌چرانى، نابه‌هنجارى خطرناكى است كه زمينه نابه‌هنجارى‌هاى ديگرى را نيز فراهم مى‌سازد و يكى از انحرافات مبتلا به جامعه ماست. به همين دليل، لازم است كه فنون اين مراقبه و چگونگى راهبردهاى روان‌شناختى آن، به تفصيل بحث شود. نقش اين نوع مراقبه در پيشگيرى از ابتلا به نابه‌هنجارى‌هاى جنسى ديگر، از آن‌جهت است كه تقريبا همه نابه‌هنجارى‌هاى جنسى، با اين نابه‌هنجارى آغاز مى‌شود. لذا از ريشه بايد پيشگيرى شود.

امام على عليه السّلام در نقش اساسى اين مراقبه مى‌فرمايد:

نعم صارف الشّهوات غضّ الأبصار.[2]

فروبستن چشم، بازدارنده خوبى است از خواسته‌ها و اميال شهوى.

در اهمّيت مراقبت از نگاه حرام و نقش ارزشمند آن در پيشگيرى از نابه‌هنجارى‌ها، امام على عليه السّلام بيانات فراوانى دارد: آن را كمال و ناشى از مروّت و

[1]. تحف العقول، ص 301؛ بحار الأنوار، ج 78، ص 279.

[2]. غرر الحكم و درر الكلم، ج 6، ص 164، ح 9924؛ عيون الحكم و المواعظ، ص 494.