2- «أنما»: پيوسته نوشته شده است، اما در سه مورد: يك مورد در سوره حج و دو مورد در سوره لقمان؛ به صورت جداگانه نوشته شده است «ان ما».

3- «انما»: در قرآن به صورت پيوسته آمده است. جز در سوره انعام‌ «إِنَّ ما تُوعَدُونَ لَآتٍ».

4- «لكى لا»: به صورت جداگانه آمده است جز در سه مورد.

5- «بئس ما»: مانند مورد قبل است.

6- «اين ما»: به صورت جداگانه آمده است جز در چهار مورد.

7- «الا»: به صورت پيوسته آمده است. تنها در ده مورد به صورت جداگانه است.

8- «الّا»: در تمام قرآن به صورت پيوسته و ادغام شده و با حذف نون آمده است.

9- «ألّم»: به صورت پيوسته و ادغام‌شده آمده است. جز در دو مورد.

10- «الّم»: به صورت پيوسته و ادغام‌شده در سوره هود آمده است. و به صورت جدا و منقطع در سوره قصص آمده است. به اضافه موارد متعدد ديگرى كه فعلا مجال طرح آنها نيست‌[1].

ب: يكى ديگر از اغلاط مرسوم در كتابت مصاحف، حذف «الفى» است كه در ميان كلمات قرار مى‌گيرد. و اين مسئله، اختلافات زيادى به بار مى‌آورد.

در اين باب نيز ما مواردى را براى مثال نقل مى‌كنيم:

در آيه شريفه است كه: «لامنتهم» اين تركيب را عده‌اى: «لأماناتهم» مى‌خوانند. و عدّه ديگرى «لامانتهم» مى‌خوانند[2].

و يا: نافع، ابو عمرو و ابن كثير: «و ما يخادعون الا انفسهم» مى‌خوانند. چون كه در صدر آيه‌ «يُخادِعُونَ اللَّهَ» بدون «الف» نوشته شده است. و اينان پنداشته‌اند هر دو از يك باب هستند[3].

و يا: عمرو بن العاص، معاويه و ابن مسعود: «تغرب فى عين حامية» مى‌خوانند و

[1] غرائب القرآن نيشابورى، در حاشيه طبرى، ج 1، ص 29- 35 در اين كتاب موارد ديگرى را هم ذكر مى‌كند المقنع دانى، از ص 30 تا 92. و اتحاف فضلاء البشر، ج 1، ص 329- 331.

[2] مناهل العرفان، ج 1، ص 162.

[3] التمهيد، ج 2، ص 19. الكشف، ج 1، ص 224. الاتقان، ج 1، ص 76 و حجة القراءات، ص 87.