و در نص ديگرى آمده است كه وى گفت: «دست به آنها نزنيد اين اغلاط نه حرامى را حلال مى‌كنند و نه حلالى را حرام»[1].

نكته قابل ذكر آن است كه: آن چنان بر حفظ قرآن از هر نوع تغيير و تبديلى پافشارى مى‌شده است كه حتى اغلاط كتابى قرآن را كسى اجازه نداده است از قرآن پاك كنند، و علامه شيخ محمد هادى معرفت هم به اين مطلب در سخن زير استدلال مى‌كند:

«... وجود غلطهاى املايى در قرآن، يكى از دلايلى است كه مى‌توان از آن بر سلامت قرآن طى قرون، احتجاج نمود. اغلاط املايى كه كمترين تأثيرى در تحريف و يا سلامت قرآن نداشتند و براى اصلاح مى‌شد آنها را تغيير داد اين اغلاط به همان صورت باقى مانده‌اند و ...»[2].

نمونه‌هاى روشن‌

در اينجا ما بعضى از موارد اشتباه كتّاب را مى‌نگاريم. اشتباهاتى كه نتايج و معانى مختلفى به بار مى‌آورد. سعى مى‌كنيم اين اغلاط را دسته‌بندى نموده به شرح آنها بپردازيم:

الف: دوگونه‌نويسى يك كلمه در جاهاى مختلف ... يعنى يك كلمه را در هر جايى به شكلى نوشته‌اند مثلا: كلمه «فيما» به صورت پيوسته نوشته شده است. اما همين كلمه در دوازده مورد به صورت گسسته و جدا «فى ما» نوشته شده است.

نمونه‌هاى ديگر اين نوع خطا عبارتند از:

1- «مما»: پيوسته است اما در سه جا جدا نوشته شده است: «من ما».

[1] رك: الطرائف، ص 490 و 491. التفسير الكبير، ج 22، ص 74 و ج 11، ص 106. به نقل از عثمان و عايشه. الاتقان، ج 1، ص 183 و 184 به نقل از: ابن الانبارى و ابن اشته در مصاحف كنز العمال، ج 2، ص 372 به نقل از: ابن ابى داود و ابن الانبارى، و چهار روايت را ذكر مى‌كند. مناهل العرفان، ج 1، ص 379. تاريخ القرآن آبيارى، ص 118. دلائل الصدق، ج 3، قسم 1، ص 96 به نقل از: تفسير ثعلبى.

التمهيد فى علوم القرآن، ج 1، ص 316 به نقل از: المصاحف، ص 32 و 33. محاضرات الادباء، ج 2، جزء چهارم، ص 434 به نقل از: معالم التنزيل. غرائب القرآن، در حاشيه طبرى، ج 6 ص 23 به نقل از: عثمان و عائشه و لباب التأويل، ج 1، ص 422.

[2] التمهيد فى علوم القرآن، ج 1، ص 317.