ابن عباس همين را «عين حمئه»[1] مى‌خواند. و «نفسا زكيه و زاكيه» نيز خوانده شده است‌[2].

و يا: «وَ حَرامٌ عَلى‌ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها» اين آيه در رسم الخط قرآن چنين آمده است «حرم» بدون الف، لذا حمزه، كسائى و شعبه «حرم» به كسر «حا» و سكون «را» خوانده‌اند[3].

و يا: كوفيون «جعل لكم الأرض مهدا» خوانده‌اند. چون كه اين گونه نوشته شده بود[4] در حالى كه درست «مهادا» است.

و يا: ابو جعفر و بصرى‌ها خوانده‌اند: و اذ وعدنا موسى چون كه رسم الخط آن چنين است. و ديگران آن را «واعدنا» خوانده‌اند[5].

و يا: ابو عمرو و ابن كثير: «بل ادرك» خوانده‌اند. چون كه چنين نگاشته شده است ولى ديگران «ادّارك» خوانده‌اند[6].

و يا: نافع «في غيابات الجب» خوانده است به تصور آن كه دو الف از اين كلمه محذوف شده است. ولى ديگران‌ «فِي غَيابَتِ الْجُبِّ» خوانده‌اند[7].

و يا: عثمان «و رياشا»- كه درست آن‌ «وَ رِيشاً» است- «وَ لِباسُ التَّقْوى‌» خوانده است‌[8].

شايد وى نيز فكر كرده بود در اين ميان الفى ساقط شده است.

و يا: «و اختلف الليل» و «علم الغيوب»[9] نوشته شده است در حالى كه درست آن:

«اختلاف الليل» و «علام الغيوب» مى‌باشد.

و يا: مردى به ابن مسعود گفت: اين كلمه را چگونه تشخيص مى‌دهى: «ماء غير ياسن» يا «آسن»؟ ابن مسعود گفت: همه قرآن را خوانده‌ام. و اگر براى فاصله گذاشتن‌

[1] مشكل الآثار، ج 1، ص 110- 115 و الفائق، ج 1، ص 320.

[2] مشكل الآثار، ج 4، ص 199.

[3] التمهيد، ج 2، ص 19 به نقل از: شرح مورد الظمآن، ص 126.

[4] التمهيد، ج 2، ص 19 به نقل از: شرح مورد الظمآن، ص 127. و حجة القراءات، ص 453.

[5] التمهيد، ج 2، ص 19 مجمع البيان، ج 1، ص 108. و حجة القراءات، ص 96.

[6] التمهيد، ج 2، ص 20. الكشف عن وجوه القراءات السبع، ج 2، ص 164. و حجة القراءات، ص 535.

[7] التمهيد، ج 2، ص 20. الكشف عن وجوه القراءات، ج 2، ص 50. و حجة القراءات، ص 355.

[8] حياة الصحابة، ج 3، ص 506 به نقل از: كنز العمال، ج 2، ص 137 به نقل از: ابن جرير و ابن ابى حاتم.

[9] التمهيد، ج 1، ص 323 و 324.