پيامبر صلى الله عليه و آله را به خاطر امانتدار بودن، ستوده است. لقب حضرت جبرئيل هم «امين» است؛ امينِ وحى. مكه هم شهر امن است.

بنا بر اين چون امانتدارى در اسلام واجب است، ما هم بايد امين باشيم. امينِ چه چيزى باشيم؟ امينِ اسلام، قرآن، انقلاب، امت، مملكت و مسلمانان باشيم. آيا تا كنون امين بوده‌ايم؟ ان‌شاءاللّه كه امين بوده‌ايم.

اگر هم تا كنون امين نبوده‌ايم، ان‌شاءاللّه با توفيق خداوند، از اين پس امين خواهيم بود.

نكته مهم اين است كه امانتدارى، از دو سو آسيب مى‌بيند. هم دشمن به امانتدارى و امانت‌ها آسيب مى‌رساند و هم دوست.

اين درست است كه آمريكا و انگلستان و اروپا و منافقين و صدام و دشمنان داخلى به امانت‌هاى خداوند مانند اين انقلاب، خيانت مى‌كنند. اما الحمد للّه همه ما با چشم‌هاى خودمان مى‌بينيم كه خيانت‌ها، صدمه‌ها، شيطنت‌ها و آزارهاى آنها چندان مؤثر نيست.

من امروز مى‌خواهم در باره صدمه‌اى كه از سوى دوستان، بر امانت‌هاى الهى وارد مى‌شود، برايتان صحبت كنم. من از آن مى‌ترسم كه ما نه به عنوان دشمن، ضد انقلاب و يك بدخواه بلكه به عنوان خيرخواه، به انقلاب و اسلام و قرآن صدمه بزنيم.