بعضى‌ها مى‌گويند: وضع زندگىِ آخوندها خيلى خوب شده است. در حالى كه خداوند شاهد است كه در حوزه‌هاى علميّه هنوز طلبه‌ها در كمال استيصال، زندگى مى‌كنند.

البته طلبه‌ها به زندگى ساده عادت كرده‌اند و به آن قناعت مى‌كنند. اين تهمت‌ها كه شايد توسط دشمنِ ما ساخته شده باشند، درست نيست.

من ادعا نمى‌كنم كه روحانيون، معصوم هستند و مرتكبِ اشتباه نمى‌شوند. ما نيز مرتكبِ اشتباه مى‌شويم. ممكن است در ميان ما نيز پنج نفر يا ده نفر، درست عمل نكنند و مورد سؤال باشند، امّا همه روحانيت را زير سؤال بردن، و بعضى حرف‌هاى بى مورد زدن، مورد رضاى خداوند نيست. اگر ما چنين ضعف‌هايى داريم، بايد به فكر بيفتيم تا آنها را جبران كنيم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ وَ الْعَصْرِ انَّ الانْسانَ لَفى‌ خُسْرٍ الَّا الَّذينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ وَ تَواصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَواصَوْا بِالصَّبْرِ[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بارِئِ الْخَلائِقِ اجْمَعينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلى‌ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ وَ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهْدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

«فَبِما رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَ لَوْ كُنْتَ فَظّاً غَليظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ»[2]

[به سبب رحمتِ خدا است كه تو با آنها اينچنين خوشخوى و مهربان هستى. اگر تندخو و سخت‌دل مى‌بودى، از گِردِ تو پراكنده مى‌شدند.]

اتَّقُوا اللَّهَ وَ يُعَلِّمُكُمُ اللَّهُ‌[3]

بندگان خدا! تقوا پيشه كنيد تا خداوند شما را تعليم دهد.

ميلاد پر بركت و ارجمندِ حضرت رسول اكرم صلى الله عليه و آله، خاتم النبيّين را به همه مسلمانانِ جهان تبريك عرض مى‌كنم و اميدوارم ان‌شاءاللّه خداوند به بركتِ اين عيد مبارك، رحمتِ خود را بر همه مسلمانان جهان نازل فرمايد.

همه مى‌دانيم كه نام مقدّس پيامبر اكرم، «محمد» صلى الله عليه و آله است. نام پدر بزرگوار ايشان، عبداللّه- پسر عبد المطّلب- و نام مادر ايشان، آمنه بنت وَهَب است. مادر و پدر ايشان هر دو از يك نسل هستند و در جدّ پنجم به يك نفر مى‌رسند. بنا بر اين از اين جهت، مادر و پدر ايشان، دختر عمو و پسر عمو بودند.

هنگامى كه مادر ايشان باردار بود، پدر ايشان در حين مسافرت در مدينه از دنيا رفت.

بنا بر اين وقتى كه پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله متولد شد، پدر ايشان فوت كرده بود و ايشان پدر بزرگوارش را نديد.

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله از هنگام تولد، تحت كفالتِ جدّ بزرگوارش عبد المطلب در آمد. عبد المطلب ايشان را روى زانوى خودش مى‌نشانيد، در آغوشِ خود مى‌گرفت، با او غذا مى‌خورد و به اين ترتيب، از ايشان نگهدارى مى‌نمود و ايشان را بزرگ مى‌كرد.

تا اينكه مادر گرامى پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله هم از دنيا رفت. در اين هنگام، امّ ايمن خواهر حضرت على عليه السلام كفالت پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله را به عهده گرفت. پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله‌

[1]- سوره عصر( 103).

[2]- سوره آل عمران( 3)، آيه 159.

[3]- سوره بقره( 2)، آيه 282.