آمريكا نبايد در امنيتِ منطقه هيچ حقى داشته باشد. به چه دليل، آمريكا از آن سوى دنيا آمده و مى‌گويد: من مى‌خواهم، منطقه را امن كنم؟ اگر آمريكا اقدامى بكند، در جهتِ منافع خودش عمل مى‌كند. آيا جهتِ منافع آمريكا و مردمِ منطقه يكى است؟

ما به يقين مى‌دانيم كه جهت منافع آمريكا و مردم منطقه، با يكديگر تضاد دارند و يكى نيستند. هيچ ترديدى در اين مطلب وجود ندارد. در هنگامى كه منافعِ صاحبخانه با منافع مهمانِ ناخوانده تازه واردْ تضاد و تزاحم پيدا كند، منافعِ كدام يك را بايد مقدّم نمود؟

امنيتِ مردم منطقه خليج فارس بايد به دستِ خود آنها تأمين بشود. يكپارچگى كشور عراق هم بايد حفظ شود. در كشور عراق، 14 ميليون انسان زندگى مى‌كند. مردم عراق، حق تعيين سرنوشتِ خود را دارند، همچنان كه ما و هر ملتِ ديگرى حقّ تعيين سرنوشتِ خودمان را داريم و هيچ كس، دور يا نزديك، حقّ دخالت در سرنوشتِ ديگران را ندارد.

آقاى بوش به كشور عراق حمله كرده و آنجا را از بين برده است و اكنون با كمال بى‌حيايى مى‌گويد: ايران در امور داخلى عراق دخالت مى‌كند!

ايران چه دخالتى در امور داخلى عراق كرده است؟ ما تنها به صدام مى‌گوييم:

حكومتِ تو براى مردم عراق يك ننگ بوده است و اين كشور را مخروبه كرده‌اى.

بيش از اين، برادركُشى راه نينداز.

حكومت مردم عراق را به خودِ آنها بسپار تا راه چاره‌اى براى نجات خود و نوسازى كشورشان بيابند.

آيا بمب‌هايى كه بوش بر سر مردم عراق ريخت و منابع و ذخاير آنها را از بين بُرد و استقلال عراق را خدشه‌دار كرد و كشور عراق را ويرانه ساخت، آيا اين كارها، دخالت در امور داخلىِ كشور عراق نبوده است؟

اما اگر كسى بگويد: مردم عراق هم اكنون نيز از دستِ صدام، مصيبت مى‌بينند، اين دخالت در امور داخلى كشور عراق است؟!!

همه مسلمانان دنيا بايد از حقّ مردم عراق در تعيين سرنوشتِ خودشان و استقلال كشور عراق دفاع كنند. كشور عراق تجزيه‌پذير نيست. امنيت اهالى منطقه خليج فارس نيز بايد به دستِ خود مردمِ اين منطقه، تأمين شود.

(تكبير نمازگزاران)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فى‌ دينِ اللَّهِ افْواجاً فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ انَّهُ كانَ تَوّاباً[1]

71 جمعه 30 فروردين 1370- دانشگاه تهران مهم‌ترين عنوان: پاسدارى از ارزش‌هاى اسلامى‌

خطبه اول‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ بارِئِ الْخَلائِقِ اجْمَعينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ اشْرَفِ الانْبِياءِ وَ الْمُرْسَلينَ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنَا الْعَبْدِ الْمُؤَيَّدِ وَ الرَّسُولِ الْمُسَدَّدِ ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ الطَّيِّبينَ الطَّاهِرينَ الْمَعْصُومينَ الْمَظْلُومينَ الْمُكَرَّمينَ.

خداوند متعال مى فرمايد:

«انَّ الَّذينَ قالُوا رَبُّنا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ الَّا تَخافُوا وَ لا تَحْزَنُوا وَ ابْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتى‌ كُنْتُمْ تُوعَدُونَ»[2]

[بر آنان كه گفتند: پروردگار ما اللّه است و پايدارى ورزيدند، فرشتگان فرود مى‌آيند كه مترسيد و غمگين مباشيد، شما را به بهشتى‌

[1]- سوره نصر( 110).

[2]- سوره فُصّلت( 41)، آيه 30.