شكرگزارىِ ماست. امروز، روزى است كه براى رسيدن به آن، بسيارى از عزيزانِ ما شهيد شدند، آن همه خون داديم و آن همه ويرانى در كشور ما به وجود آمد.

امروز، روزى است كه ما براى رسيدن به آن، سال‌ها جنگيديم و مقاومت كرديم.

امروز، روزى است كه دشمن، تسليمِ استقلال و تماميّت ارضى كشور شما شد. دنيا بايد امروز، شما مردم ايران را بشناسد.

(تكبير نمازگزاران)

صدامِ امروز، همان صدامِ ديروز است.

ديروز صدام عهدنامه 1975 ميلادى را پاره كرد و به كشور شما حمله كرد. مستكبرانِ دنيا نيز با تمام قدرت از اين تجاوز صدام، حمايت كردند و صدام عهدنامه 1975 ميلادى را پاره كرد؛ زيرا ادعا مى‌كرد كه اروند رود و خوزستان متعلق به آنها است.

صدام مى‌خواست استقلال ايران را نابود كند. شما هم مردانه در برابر صدام ايستادگى كرديد. با نيروهاى تجاوزگر صدام جنگيديد. جوانان عزيزتان را فداى استقلال كشورتان كرديد. تعداد فراوانى شهيد و جانباز داديد. آن همه ويرانى‌هاى جنگ را تحمّل كرديد تا دشمنْ مجبور به پذيرش استقلالِ كشور شما شود.

شما براى امروز مى‌جنگيديد. براى روزى كه دشمنْ مرزهاى آبى و خاكىِ كشور شما را به رسميت بشناسد و تسليمِ رسميتِ استقلال و تماميت ارضىِ كشور شما شود. امروز ما بايد خداوند را شكر كنيم كه وعده خود را براى ما عملى فرمود. خداوند به ما وعده داده بود كه:

«انْ تَنْصُرُوا اللَّهَ يَنْصُرْكُمْ وَ يُثَبِّتْ اقْدامَكُمْ»[1]

[اگر خداوند را يارى كنيد، شما را يارى خواهد كرد و پايدارى خواهد بخشيد.]

خداوند به ما فرمود: به سوى من بياييد تا شما را كمك كنم. من عزّتِ شما را حفظ مى‌كنم. من حرفِ شما را بر كرسى مى‌نشانم. من استقلالِ شما را حفظ مى‌كنم.

خدايا! همه ما مردم ايران، تو را شكر مى‌كنيم كه به بهترين شكلِ ممكن، به وعده خود عمل كردى. ما با تمام احساسمان در برابر تو خاضع هستيم و از تهِ دل، اين نعمتِ بزرگى را كه به ما داده‌اى، شكرگزارى مى‌كنيم.

همچنين از مردم خوبمان تشكر مى‌كنيم.

اين مردم بودند كه به خاطر خداوند و اهداف الهى، در برابر دشمنْ استقامت و پايدارى كردند. مردم با فداكارى و از خود گذشتگى، مشكلات مختلف مانند بمباران، موشك‌باران و مشكلات اقتصادى را تحمل نمودند.

بايد از اين مردم تشكر كرد و به آنها درود فرستاد و از خداوند بزرگ براى آنان، درخواستِ رحمت نمود. بايد قدرِ اين مردم را دانست. دستِ آنها را بوسيد و آنها را تعظيم و تجليل كرد.

همچنين بايد از مسئولان كه در طول دوران جنگ تحميلى، سينه خود را در برابر مشكلات سپر كردند، سختى‌ها را به جان و دل خريدند و ستون خيمه نظام جمهورى اسلامى را زير حمايت و رهبرىِ حضرت امام بر پا داشتند، تشكر نمود.

مسئولان زمان جنگ، در راه دفاع از انقلاب و استقلال كشور، زحمت‌هاى زيادى كشيدند، فشارهاى مختلفى تحمل كردند، بسيارى از آنان به شهادت رسيدند؛ اما دست از هدفِ خود بر نداشتند.

آن دسته از مسئولان كشور، كه پس از قبول قطعنامه، در دوران حيات حضرت امام رحمه الله يا پس از رحلت ايشان، وارد ميدان شدند نيز با مشكلات بسيار زيادى روبرو بودند. ما بايد ملتى شكرگزار باشيم و قدرِ اين مسئولان را بدانيم.

[1]- سوره محمد( 47)، آيه 7.