از ايران به برخى از كشورهاى اروپايى پناهنده مى‌شوند.

معناى اعطاى پناهندگى اين است كه مسكن، درمان، آموزش و تحصيلاتِ افراد را تأمين مى‌كنند.

شخصى به نام آقاى طباطبائى از ايران به اروپا رفته تا ناظر اسلامى بودنِ ذبح گوسفندهايى باشد كه دولت ايران خريدارى مى‌كند. ايشان به من مى‌گفت:

لبنانى‌ها هر وقت تقاضاى پناهندگى مى‌كنند، آلمان به سرعت تقاضاى پناهندگىِ آنها را مى‌پذيرد؛ اما فرزندان آنها را به خانواده‌هاى يهودى مى‌دهد.

شما تصور كنيد كه اگر دختران و پسران لبنانى و فلسطينى در خانواده‌هاى يهودى تربيت شوند، چه اتفاقى صورت خواهد گرفت؟! غربى‌ها و صهيونيست‌ها از حالا براى صد سالِ ديگر، برنامه‌ريزى و فعاليت مى‌كنند.

ما بايد به خودمان تكيه كنيم؛ اما چگونه؟

شما ببينيد ما از آلمان با اين موضعى كه در برابر مسلمانان دارد، گوشت خريدارى مى‌كنيم.

آيا نمى‌توانيم براى خدا، تصميم بگيريم كه مصرفِ گوشتمان را كاهش دهيم تا از وابستگى به آلمان نجات پيدا كنيم؟

الگوى مصرفِ ما در دستِ خود ماست.

تنها خودمان در باره آن تصميم مى‌گيريم.

بنا بر اين، مى‌توانيم آن را كنترل و اصلاح كنيم.

ما ادّعا مى‌كنيم كه مى‌خواهيم استقلال كشورمان را حفظ كنيم. با وجود اين، گوشتمان را از آلمان مى‌خريم. گندممان را از فلان كشور مى‌خريم. كالاهاى صنعتى را از كشور ديگر مى‌خريم و غيره. اين عملكرد ما با حفظ استقلالْ سازگارى ندارد.

اين عملكرد ما كه همه نيازهايمان را از كفارِ بيگانه خريدارى مى‌كنيم، رُكون بر اجانب و اعتماد به بيگانگان است.

خداوند مى‌فرمايد: اگر به ستمگران رُكون كنيد، آتشْ شما را فرا مى‌گيرد و هيچ كس به يارىِ شما نمى‌رسد.

با كمال تأسف، فرصتى باقى نمانده است كه بقيه مطالبِ لازم در اين باره را خدمتتان عرض كنم. ان‌شاءالله اگر عمرى داشته باشم، در فرصتِ ديگرى، در اين باره با هم صحبت مى‌كنيم.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ احَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً احَدٌ[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ وَ عَلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

عِبادَ اللَّه! اتَّقُوا اللَّه.

«... فَانَّ خَيْرَ الزَّادِ التَّقْوى‌ ...»[2]

[... بهترين توشه‌ها، پرهيزكارى است ...]

بندگان خدا! تقوا پيشه كنيد.

اين هفته براى ما، هفته مصيبت‌ها است و همواره خاطره جانسوزِ مصيبت‌هاى اين هفته براى ما باقى خواهد ماند. اولين مصيبت بزرگِ اين هفته، سالروز شهادت حضرت جواد عليه السلام است.

حضرت جواد عليه السلام را با توطئه‌اى كه عليه ايشان چيدند، به دستِ همسر خودشان مسموم كردند و در سنّ جوانى به شهادت‌

[1]- سوره توحيد( 112).

[2]- سوره بقره( 2)، آيه 197.