پاداشِ اخروى دارد. افرادى كه در جبهه‌هاى مقدم يا مؤخرِ جنگ حضور مى‌يافتند، ساخته مى‌شدند. فكر، نيّت، ديد، گرايش‌ها و همه وجودِ آنها عوض مى‌شد و رشد و كمال مى‌يافت.

ما در عمل، مشاهده مى‌كنيم افرادى كه مشغول انجام خدمات اجتماعى هستند، احتياج دارند كه مقدارى به تربيت و تهذيب نفسِ خودشان اهتمام بورزند. همچنين اين مطلب، از همان روايتِ مشهورِ مربوط به جهاد اكبر فهميده مى‌شود.

گروهى به جنگ با مشركين رفته بودند.

پس از بازگشتن از جبهه، رسول اكرم صلى الله عليه و آله به آنها فرمودند: شما از جهاد اصغر برگشته‌ايد.

اكنون به جهاد اكبر رو آوريد.

انسان تعجب مى‌كند كه اين افراد اگر قبلًا جهاد اكبر و مبارزه با هوا و هوس‌ها نكرده بودند، چگونه توانستند به ميدان جنگ و شهادت بشتابند و تمامِ وجود خود را در طَبَق اخلاص بگذارند و به خدا تقديم كنند؟!

اما در عمل، همين طور است. شخصى كه وارد ميدان عمل، خواه ميدان جهاد يا اشتغال به مسائل علمى يا انجامِ خدمات اجتماعى مى‌شود، در ادامه راه نيز نياز به پرورش و سازندگىِ هر چه بيشترِ روحِ خود دارد.

در باره شيخ مرتضى انصارى رحمه الله گفته شده است كه ايشان تعدادى كتاب داشت.

اگر فردى يكى از اين كتاب‌ها را به عنوان امانت، طلب مى‌كرد، شيخ همه كتاب‌ها را به عنوانِ امانت مى‌داد، مگر كتاب معراج السعاده را.

شيخ مرتضى انصارى مى‌فرمود: من كتاب معراج السعاده را نمى‌توانم به امانت بدهم؛ زيرا خودم هر روز به طور مرتب، قسمتى از آن را مطالعه مى‌كنم تا از خودم غافل نشوم.

مبادا خداى ناكرده، اشتغال ما به كارهاى روزمره، هر چند كه اين كارها عبادت، خدمتِ اجتماعى، مفيد و انقلابى و داراى پاداش باشد، ما را از خودمان غافل كند.

اگر ما از خودمان غافل شويم، ممكن است از بعضى جهاتْ رشد كنيم، اما از جهت پرورش و تربيت اخلاقىِ خودمان، گرفتار ضعف خواهيم بود. ما در كنار خدمات اجتماعى كه انجام مى‌دهيم، بايد از خودمان هم غافل نشويم. بخشى از فعاليت‌هاى ما حتماً بايد در جهت تربيتِ روح خودمان و جهاد اكبر باشد.

همه ما بايد بخشى از اوقات و عمرمان را صرفِ قرآن خواندن، خواندنِ روايت، فرا گرفتن احكام شرعى، شركت در مجالس دينى و آشنايى با معارف اسلامى بنماييم.

ما اكنون در دوره سازندگى هستيم.

خداوند امكانات بسيار زيادى مانند زمين، هوا، انرژى، نيروهاى انسانى، جنگل‌ها، دشت‌ها و مانند آنها را در اختيار ما قرار داده است.

سومين بخشِ امانتدارى خداوند، اين است كه در اين دوره سازندگى، از اين امكاناتى كه خداوند در اختيار ما قرار داده است، غافل نباشيم و از آنها در مسير خودكفايى بهره‌بردارى كنيم.

چند شب پيش، تلويزيون برنامه‌اى مربوط به تنظيم خانواده پخش مى‌كرد. من هم آن را مشاهده مى‌كردم. محتواى اين برنامه مفيد بود.

اين گونه برنامه‌ها بايد تقويت شوند؛ اما آيا كنترل جمعيت به تنهايى براى حلّ مشكلات كشور ما كافى است؟ خير.

كنترل جمعيت، تنها مى‌تواند درصدى از مشكلات كشور را حل كند. ما براى حلّ اساسىِ مشكلات كشورمان، بايد از امكانات بالقوه‌اى كه خداوند در اختيار ما قرار داده است، استفاده كنيم.

ما يك ملت انقلابى هستيم. براى حلّ مشكلاتمان، بايد بر تلاش‌هايمان بيفزاييم.

تعطيلى‌ها و بيكارى‌ها را كم كنيم.

به توليد رو بياوريم. همه امكانات را