بسيج كنيم. همه امكانات كشور را در خدمت به مردم به كار گيريم و نگذاريم تلف شوند.

در رژيم گذشته، برنامه تنظيم خانواده وجود داشت. اما اشكال كار آنها اين بود كه از امكانات كشور بهره‌بردارى صحيح نمى‌كردند؛ بلكه تنها فشار مى‌آوردند كه با كنترل و كاهش جمعيت، مشكلات كشور را حل كنند.

اكنون ديگر آن اشكالْ مطرح نيست.

تنظيم خانواده هم مفيد است اما در كنار آن، ان‌شاءالله بايد از خداوند همت بخواهيم و در راه بهره‌بردارى از امكانات كشور، كوشش و تلاش نماييم.

برادران و خواهران گرامى! بسيارى از ملت‌ها، مدتى از تاريخ خود را همراه با انقلاب و جنگ سپرى كرده‌اند. وقتى تاريخ جنگ‌هاى منطقه‌اى، جنگ جهانى اول و جنگ جهانى دوم را مطالعه مى‌كنيم، مشاهده مى‌كنيم كه برخى از كشورهاى جنگ‌زده، پس از جنگ به سرعتْ خرابى‌ها را ترميم كردند و كشورشان را بازسازى كردند.

ملت‌هايى توانستند به سرعت كشورشان را بازسازى كنند كه از امكانات كشور، حد اكثرِ بهره‌بردرى را نمودند. تعطيلى‌ها و بيكارى‌ها را كم كردند. از نيروهاى انسانى خود حد اكثر استفاده را بردند. اشتغالات كاذب را كنار گذاشتند و به اشتغالات مفيد روى آوردند.

همگى، شب و روز كار كردند تا توانستند كشورشان را بازسازى كنند.

بنا بر اين بخش اولِ امانتدارى خداوند، پاسدارى و حراست از انقلاب است.

بخش دومِ امانتدارى خداوند، خودسازى و غفلت نكردن از خود است. بخش سومِ امانتدارى خداوند هم حد اكثر بهره‌بردارى از امكانات خداداد است.

اگر ما ان‌شاءالله با عنايت و توفيق خداوند بتوانيم در هر سه بخشِ امانتدارىِ خداوند موفق شويم، ان‌شاءالله مشمول رحمتِ پروردگار خواهيم شد.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ قُلْ هُوَ اللَّهُ احَدٌ اللَّهُ الصَّمَدُ لَمْ يَلِدْ وَ لَمْ يُولَدْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُ كُفُواً احَدٌ[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا وَ نَبِيِّنا ابِى الْقاسِمِ مُحَمَّدٍ وَ عَلِىٍّ اميرِ الْمُؤْمِنينَ وَ فاطِمَةَ الزَّهْراءِ سَيِّدَةِ نِساءِ الْعالَمينَ وَ عَلَى الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُجَّةِ الْقائِمِ الْمُنْتَظَرِ الْمَهدِىِّ صَلَواتُ اللّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

عِبادَ اللَّه! اتَّقُوا اللَّه.

بندگان خدا! تقوا پيشه كنيد.

اين هفته، مصادف با سالگرد شهادت آيت الله شهيد سيد حسن مدرس رحمه الله است.

ما در قرن اخير در راه دفاع از اسلام، شهداى زيادى تقديم كرده‌ايم. همه آنها در راه خدا و دفاع از حق و اسلام، قدم برداشتند و به شهادت رسيدند؛ اما هرگز دست از هدف خود برنداشتند.

در ميان همه شهداى ما، شهيد مدرس، برجستگىِ خاصّى دارد. افرادى مانند شهيد مدرس، بسيار نادرند. سابقه انقلابى بودنِ شهيد مدرس، يك ماهه، يك ساله، يا ده ساله نبود.

او در تمام دوران زندگى خود يك انقلابىِ مخلص بوده است.

شهيد مدرس در تمام زندگى خود، قبل از مسافرت به نجف، دوران اقامت در نجف، دوره بازگشت از نجف به اصفهان، دوره عزيمت از اصفهان به تهران و تا پايان عمرش، همواره در خط اسلام حركت كرده و براى‌

[1]- سوره توحيد( 112).