انجام مى‌دهند، با آنها تعاون و همكارى داشته باشيد. يعنى به سراغِ آنها برويد و به آنها كمك كنيد. آنها هم از شما براى همكارى دعوت كنند. همگى با هم تلاش كنيد تا اين كار نيك انجام شود و به نتيجه برسد.

امروز كاملًا آشكار است كه مشكلات بسيار زيادى در كشور ما وجود دارد. اين مشكلات به خوبى قابل حس و لمس هستند.

دولت عزيزِ ما در حدّ توان خودش، بلكه بسيار بيش از ظرفيتِ امكاناتش، تلاش‌هاى بسيار زيادى براى حلّ اين مشكلات انجام داده است.

من در ملاقاتى كه با بعضى از برادرانِ مسئولْ بخصوص با رئيس جمهور عزيزمان داشتم، چنين برداشت كردم كه به فضلِ پروردگار، اميد زيادى براى آينده وجود دارد.

اميد است كه ان‌شاءالله فعاليت‌ها و تلاش‌ها و زحماتِ دولت، به نتيجه بسيار خوبى برسد.

اما اگر كسى انتظار داشته باشد كه نتايج زحماتِ دولت، يك شبه يا دو شبه ظاهر شود، انتظارش بسيار بى مورد است. مشكلاتْ بسيار فراوان‌اند. حلّ اين مشكلات، نياز به كار و فداكارىِ فراوان دارد. ظاهر شدنِ نتايجِ اين تلاش‌ها، به فرصت و زمانْ نياز دارد.

ما مردمِ عادى كه عهده‌دار مسئوليت‌هاى كشور نيستيم، نبايد دست روى دست بگذاريم و نسبت به برطرف كردنِ مشكلات كشور، احساس بى‌تفاوتى كنيم. ما نبايد فكر كنيم كه تنها مسئولان كشور، وظيفه حلّ مشكلاتِ عمومى را به عهده گرفته‌اند و بايد خودشان اين كار را انجام دهند.

احساسِ بى‌تفاوتى و عدم احساس وظيفه، خلاف انصاف و وجدان است. همه ما اكنون مى‌بينيم كه هموطنان عزيز ما شبانه‌روز براى حلّ مشكلات كشور تلاش مى‌كنند. اگر كسى بخواهد براى به دست آوردنِ منافع شخصى، مرتكب سوء استفاده و كارهاى ناشايستى مانند احتكار، نهان كردنِ كالاها در انبار و در زيرِ خاك و سَلَف خريدنِ اجناس براى پنهان كردنِ آنها و ايجاد بازار سياه و يا كارهايى نظير اينها بشود، اعمالش مخالف كرامتِ انسانى و انصاف و شريعتِ اسلام است.

اين گونه معاملات، خلاف شرع است.

درآمد حاصل از آنها هم نامشروع است.

معاملات نامشروعِ ديگرى مانند قاچاق هم وجود دارند كه من به آنها اشاره‌اى نمى‌كنم؛ زيرا حرمتِ اين گونه كارها بسيار روشن است و انجام دادنِ آن از سوى مسلمانان بعيد مى‌باشد.

بخصوص مسلمانانى كه نماز مى‌خوانند، روزه مى‌گيرند، احياناً در كارهاى خيرِ مالى، مانند ساختن مساجد و حسينيه‌ها شركت مى‌كنند و به طور خلاصه، به احكام اسلام متعهدند، اين گونه افراد، بسيار بعيد است كه مرتكبِ معاملات نامشروع بشوند.

در اين دوران حساس، ما مردم بايد در مصرف كردن، مرتكبِ اسراف و تبذير نشويم. بايد اسيرِ حرص نشويم. بايد مواظب باشيم كه مبادا با مصرفِ بى رويّه، اوضاع اقتصادى را به هم بزنيم. همه ما بايد در محدوده فعاليت‌ها و زندگى خودمان، نسبت به حلّ مشكلاتِ كشور، احساس وظيفه كنيم و با دولت همكارى كنيم تا مسئولان، حدود چند ماه يا يك سال فرصت داشته باشند كه با آرامشِ خيال براى حلّ مشكلات كشور برنامه‌ريزى كنند و مرتكبِ انجام كارهاى نسنجيده نشوند.

در اين شرايط، بسيار شرم‌آور است كه كسى موجب ايجاد آشفتگى در كشور بشود و مشكل آفرينى كند.

من مطلبى را قبلًا عرض كرده‌ام، اكنون نيز تكرار مى‌كنم. خداوند شاهد است كه من احساس مى‌كنم افرادى كه در اين دوران،