به ارث رسيده است، نيز بايد جبران شود.

در اسلامى كردن ارگان‌ها، نهادها، قانون‌ها و نظام‌هاى مملكت نيز مشكلاتى داريم.

مشكلات كشور، مشكلات همه مردم است. اين گونه مشكلات بايد با شركتِ همه مردم حل شود. مشكل عمومى را دستِ عمومى حل مى‌كند. مشكلات كشور تنها با مشاركت و تلاشِ همه طبقات كشور قابل حل است.

در هر كشورى، دو قشر مردم و مسئولان حكومتى وجود دارند. الحمد للّه مسئولان كشور ما از رده‌هاى بالاى حكومت، مانند مقام محترم رهبرى و مقام محترم رياست جمهورى و مقامات ديگر، همه بر اساس قانون اساسى و موازين اسلامى انتخاب شده و مشغولِ خدمت هستند.

مردم ما با كمال اطمينان و اعتماد و علاقه قلبى، به مسئولان كشور رأى داده‌اند و آنها را انتخاب كرده‌اند. مردمِ ما از اين رأى دادنِ خود، نه تنها ناراضى و پشيمان نيستند، بلكه راضى و خوشنودند و به آن افتخار مى‌كنند. (تكبير نمازگزاران)

مردم ما به مسئولانى كه انتخاب كرده‌اند، افتخار مى‌كنند، به طورى كه اگر امروز هم قرار بود در مجلس خبرگان رأى‌گيرى كنند يا پاى صندوق‌هاى رأى رفته و رئيس جمهور انتخاب كنند، همين مسئولانِ كنونى را انتخاب مى‌كردند.

مردم ما رأى و فكر و انتخابشان، همه درست بوده و از آراء خود خوشنود هستند.

زيرا مسئولان كنونى را انسان‌هايى دلسوز، انقلابى، پاك، لايق، مدير و مدبّر تشخيص داده و به آنها رأى داده‌اند.

به اعتقاد من، آنچه در باره علاقه مردم ايران به مسئولان كشورشان خدمتِ شما عرض كردم، نظر اكثريت قاطع مردم ايران است. من نمى‌گويم اين نظرِ همه مردم ايران است؛ زيرا شايد در ميان مردم، تعداد كمى وجود داشته باشند كه نظر ديگرى داشته باشند.

برادران و خواهران! دقت كنيد كه ما، مسئولان كشورمان را دوست داريم و براى آنان احترام قائليم؛ اما با وجود اين، آنها را معصوم نمى‌دانيم.

بر طبق اعتقادتِ مذهب شيعه تنها چهارده نفر معصوم وجود داشته‌اند. اين عدّه عبارت‌اند از: پيامبراكرم صلى الله عليه و آله، حضرت زهرا عليها السلام و دوازده امام عليهم السلام.

تنها در مورد اين چهارده نفر گفته شده است كه:

«عَصَمَكُمُ الّلُه مِنَ الّزَلَلِ و آمَنَكُمْ مِنَ الْخَطَأِ.»[1]

[خداوند، شما را از لغزش‌ها حفظ نمود و از اشتباهْ ايمنى بخشيد.]

جز چهارده معصوم، احتمال خطا و اشتباه در مورد همه افراد بشر وجود دارد. مسئولان كشور ايران نيز از اين اصل، استثنا نيستند.

مسئولان كشور ما، صالح و عادل‌اند.

صلاح و عدالت، انسان را از گناه، مصون مى‌كند؛ اما از اشتباهْ مصون نمى‌كند.

انسان عادل، گناه نمى‌كند، اما اشتباه مى‌كند.

مبادا روزى ما كاسه داغ‌تر از آش شويم و قدم از موازين اسلامى و دينى فراتر بگذاريم.

همه مردم يكسان فكر نمى‌كنند و اگر روزى يكى از مسئولان كشور مرتكب يك اشتباه شد، آيا با وجود اعتقاد به عصمت مسئولان، جبرانِ آن اشتباه امكان‌پذير است؟

چه كسى بايد اشتباهات مسئولانِ عالى‌رتبه كشور را جبران كند؟

حكومت‌هاى ايران در دوره پهلوى و قاجاريه، وابسته به دولت‌هاى استعمارى و جهانخواران شرق و غرب بودند. در آن حكومت‌ها، مأموران استعمارگران بر اعمال‌

[1]- زيارت جامعه كبيره.