مانند صبر انقلابىِ آنها را در نظر مى‌گيريم، مى‌بينيم كه در اين انقلاب به هيچ وجه ضرر و خسارت نديده‌ايم. بنا بر اين همه ما خداوند بزرگ را به خاطر اين انقلاب مقدّس، شكر و سپاس مى‌گوييم.

دشمنان ما كه عليه انقلاب، تبليغاتِ سوء مى‌كنند، چشم‌هايشان براى ديدن نقاط مثبت انقلاب، كور مى‌شود. صفِ ده، دوازده نفرىِ گوشت كوپنى را مى‌بينند؛ اما صف‌هاى نماز جماعت و صفِ نيم ميليون نفرىِ نماز جمعه را نمى‌بينند.

وقتى سخنگوى دولت شما طبق احساس وظيفه انقلابى و اسلامى و انسانى، از موضع قدرتْ به دولت‌هاى حاشيه خليج فارس مى‌گويد: ما در فكر دخالت و تصرف خاك ديگران نيستيم و آماده‌ايم براى پس گرفتن جولان، در كنار شما با صهيونيسم و امپرياليسم بجنگيم، برخى از سخنگوهاى وابسته مى‌گويند: ايران به دليل محاصره شدن، از روى ناچارى اين گونه برخورد مى‌كند.

من قاطعانه اعلام مى‌كنم كه چنين نيست؛ ما به هيچ وجه در موضع ضعف نيستيم بلكه در كمال قدرتْ حاضريم در كنار ساير مسلمانان، با چنگ و دندان، با امپرياليسم و صهيونيسم بين المللى بجنگيم. (تكبير نمازگزاران)

آن سخنگوى وابسته، در سخنان خود گفته بود كه ايران را محاصره كرده‌اند.

اين محاصره‌اى كه اينها در باره آن صحبت مى‌كنند، محاصره خيالى است.

محاصره واقعى، محاصره اقتصادى بود كه اربابشان آمريكا انجام داد و مفتضحانه شكست خورد. آن محاصره واقعى نيز هيچ گونه تزلزلى در ما ايجاد نكرد.

حضرت امام فرمود: ما نان و پنير مى‌خوريم تا استقلال و آزادى خود را از دست ندهيم.

(تكبير نمازگزاران)

آنچه كه امروز خدمتتان عرض كردم، نمونه‌هايى از واقعيت‌هاى آشكارِ جامعه ماست. اگر اين عرايض من درست باشد، بحمد اللّه در برپا كردن و اجراى حكومت اسلامى، بسيار موفق بوده‌ايم.

ما در كنار هر نقطه قوّت، نقاط ضعفى هم داريم؛ اما در مسير مبارزه با ضعف‌ها و كمبودها هستيم و طولى نخواهد كشيد كه اين نقاط ضعف نيز تبديل به نقاط قوّت شود.

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيمِ اذا جاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ وَ رَأَيْتَ النَّاسَ يَدْخُلُونَ فى‌ دينِ اللَّهِ افْواجاً فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبّكَ وَ اسْتَغْفِرْهُ انَّهُ كانَ تَوّاباً[1]

خطبه دوم‌

بسم اللّه الرّحمن الرّحيم‌

الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمين وَ الصَّلاةُ وَ السَّلامُ عَلى‌ سَيِّدِنا مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ وَ عَلى‌ اوْصِيائِهِ، عَلِىِّ بْنِ ابى‌ طالِبٍ اشْرَفِ الاوْصِياءِ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ الْحُسَيْنِ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلىٍّ وَ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ وَ عَلِىِّ بْنِ مُوسى‌ وَ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِىٍّ وَ عَلِىِّ بْنِ مُحَمَّدٍ وَ الْحَسَنِ بْنِ عَلِىٍّ وَ الْخَلَفِ الْحُجَّةِ الْمَهْدِىِّ صَلَواتُ اللَّهِ وَ سَلامُهُ عَلَيْهِمْ اجْمَعينَ.

همچون گذشته، مهم‌ترين مسئله كشور ما جنگ تحميلى است. مسئله جنگ تحميلى از اهميت بسيار بسزايى برخوردار است.

اين جنگ با اينكه نعمت است؛ امّا از سوى دشمن به ما تحميل شد.

يكى از زشت‌ترين و بدترين چيزها تحميل است. بدترين انسان‌ها، انسانى است كه به مردم تحميل شود. حتى صلح، با همه زيبايى و خوبى‌اش، اگر آن را تحميل كنند، از جنگ هم بدتر است.

اين جنگ را ما انتخاب نكرديم، دشمنان به ما تحميل كردند؛ اما خداوند با

[1]- سوره نصر( 110).